Een origineel en verfijnd prentenboek over levensvreugde en de schoonheid en smaak van kleur. Na een grote wervelstorm, lang geleden, heeft het land van Nine al zijn kleuren verloren. Van de ene dag op de andere dag is alles grijs geworden. Het fruit, de bomen en de bloemen zijn kleurloos en niets heeft nog smaak. Als Nine op een dag een kuil graaft, vindt ze een doos met kleurpotloden. Nine raakt vervuld van vreugde. Met die vijf potloden zal ze de kleuren aan de wereld om haar heen teruggeven. Poëtisch en warm geschreven. Met lieflijke illustraties in zwart-wit, die langzamerhand overgaan in kleur. Voor kinderen vanaf ca. 4 jaar. Agnès de Lestrade (1964) is een wereldberoemde Frans-Zwitserse schrijver, journalist en jeugdauteur. Ze schreef een klein aantal boeken. Haar werk werd in meer dan vijftien landen uitgegeven.

In Nine's land is alles zwart en wit. Er is geen kleur te bekennen. Dat kleurloze land is ontstaan door een grote wervelstorm. Nine houdt van het leven. Ze houdt van de planten in haar tuin en van haar kat Bastian, maar het meeste houdt ze van de verhalen die haar oma vertelt over haar kindertijd in het land vol kleur. Ze vindt het zo fijn dat ze vertelt over de smaak van de kleuren. Hoe smaakt rood? Rood is de kleur van zoete aardbeien, kersen die ze aan hun oren hingen, frambozen op de taart en tomaten in de salade. Geel waren citroenen, pompelmoezen en natuurlijk ook frietjes. Nine vindt die verhalen altijd zo grappig want voor haar was alles zwart, wit of grijs. Op een dag gaat Nine met opa vissen en graaft ze een kuil om wormen te vangen. Wat voelde ze daar? Een kleine metalen doos? Tot haar grote vreugde zitten er vijf potloden in. Ze gaat prompt haar vondst tonen aan haar oma. Oma begint te huilen. Die potloden was ze al lang kwijt. Nine heeft een schitterend idee over wat ze kan doen met die potloden. Ze gaat ze planten en hoopt dat er een heleboel nieuwe kleurpotloodjes uitkomen. Oma streelt haar over de wang en brengt haar met haar voeten terug op de grond, want potloden zijn geen bomen: ze kunnen niet groeien ... Maar ondanks de wijze woorden van oma plant Nine toch alle potloden en geeft ze ze elke dag water. Hoe zou dit aflopen?

Het is een prachtig prentenboek dat ons doet beseffen hoe belangrijk kleur is in ons leven. De mooie illustraties nemen je helemaal mee in het verhaal. Zowel de prenten in grijswaarden als die in kleur zijn heel mooi getekend. Nine is een mooi, levenslustig en guitig zwart meisje met een mooie bos krullen. De tekenstijl spreekt me enorm aan. Op alle pagina's vind je ook telkens leuke details terug in de tekeningen. En niet enkel de tekeningen verrassen.De auteur speelt met belangrijke woorden in het verhaal die in het vet worden gezet. Het is een vertaling uit het Franse boek Le temps des cérises.

Kortom een mooi, multicultureel boek dat je de zuiderse sfeer doet ervaren. En wat ook duidelijk wordt: 'Kleur maakt het leven mooier en doet alles beter smaken!'

Het verhaal sluit af met de prachtige tekening die Nine maakt van haar oma met kersen aan haar oren en een grote glimlach om haar mond. Echt een boek waar ik blij van word!

Verberg tekst