Er is een land waar niet gesproken wordt, het land van de grote ‘woordfabriek’. Je moet woorden kopen (en sommige woorden zijn heel duur, onbetaalbaar zelfs, andere goedkoper). Spreken kost dus handenvol geld. Soms waaien er woorden in de lucht. Florian heeft er drie gevangen, en die wil hij aan Siebelle, die hij ‘onuitsprekelijk’ lief vindt, geven. Oscar, zijn grootste vijand, heeft rijke ouders en veel woorden gekocht om zijn liefde voor Siebelle duidelijk te maken. Maar Siebelle is veel meer onder de indruk van de gevleugelde woorden van Florian. Schitterend uitgevoerd, kunstzinnig prentenboek waarbij elk woord goed gekozen is. Het verhaal is van alle tijden, echte liefde overwint altijd. De woorden van Oscar zijn zonder emotie, zonder warmte, ‘gekocht’, terwijl de ‘gevoelige’ woorden van Florian, ook al lijkt hun betekenis onbelangrijk (pannenlapje, stoelendans), het hart van Siebelle treffen. De steeds twee pagina’s grote illustraties zijn ware kunstwerken, geschilderd in overwegend bruine tinten met rode accenten; aan het eind van het verhaal overheerst de kleur rood. In de illustraties zijn steeds letters verwerkt. Tekst en beeld sluiten naadloos aan op elkaar. Vanaf ca. 4 jaar. Verberg tekst

Stel je voor: een land zonder al ons gepraat, gebabbel, gewauwel, geroep, gefluister, geschreeuw! Het bestaat in de wereld van Agnès de Lestrade. In het vreemde land dat zij creëert, worden woorden gemaakt in de grote woordfabriek. Spreken kost hier handenvol geld. Wie zich geen woorden kan veroorloven, kan maar hopen dat hij ze vindt tussen het afval van de rijken. Of dat hij geluk heeft bij de jaarlijkse woordkoopjes. Florian had tot nog toe weinig geluk. En straks verjaart de mooie Siebelle, het meisje aan wie hij zo graag zoveel zeggen zou ... In dit sprookjesachtige stille land wordt ondanks alles zo immens veel gezegd dat het hartverwarmend is. De gedachte aan een wereld waarin je elk woord moet wegen, zou ons, kletscultuurmensen, tot waanzin drijven. Maar Florian weet beter. En wie weet, Agnès de Lestrade ook. Zij ruilde enkele jaren terug de drukte van Bordeaux voor een huisje op het Franse platteland. Deze omgeving geeft haar blijkbaar veel inspiratie: sinds haar debuut in 2003 publiceerde ze al zo’n vijftigtal boeken, zowel kinder- als jeugdliteratuur. Vorig jaar nog verscheen 'De dromen van Boeba' (uigeverij Lannoo) bij ons. Met 'Het land van de grote woordfabriek' zet ze nog een pareltje op haar palmares. Dat dit boek zo’n innemend kleinood is, is zonder twijfel ook de verdienste van illustratrice Valeria Docampo. In plaats van te kiezen voor een grijs grauw land, laat deze jonge Argentijnse je in geduldige zachte bruintinten de stilte voelen. Je ontdekt een land waar hoop en liefde in dieprood en oranje het leven kleur geven. Bladzij na bladzij nemen ronde lijnen de overhand: alsof niet alleen de woorden, maar het hele verhaal gedragen wordt door de wind, zachtjes fladderend naar een warm einde toe. Wie zo kan tekenen, heeft inderdaad geen woorden nodig. Dit boekje is een heerlijkheid voor alle kinderen die dagelijks woordjes leren lezen en schrijven, die leren hoe rijk taal je maakt maar weten hoe weinig je er soms van nodig hebt. Dit boek is eigenlijk een heerlijkheid voor ieder van ons.

Verberg tekst