Oet en Drap zijn holbewoners. De grot van Drap is groter dan die van Oet, dus is hij de beste, vindt hij. Maar dan heeft Oet water, vervolgens heeft Drap vuur. De competitie gaat door. Oet heeft een stoel, Drap heeft een bed. Oet heeft een huis, paarden, een auto, wolkenkrabbers, een telefoon. Drap heeft een kasteel, een locomotief, een luxe boot, enz.. De spullen stapelen zich heel hoog op, totdat het zoveel wordt, dat door een enkel rietje van goud en een rietje van zilver alles in elkaar stort. Ze zijn weer terug bij af. Dan zien ze een mooie rots, die ze samen delen. De boodschap is helder: het hebben van heel veel spullen maakt een mens niet gelukkig. Prentenboek met grote kleurenillustraties in veelal bruintinten over telkens een dubbele pagina, met twee erg harige figuren als de nogal onsympathieke holbewoners Oet (oranje haar en bruine baard) en Drap (bruin haar en oranje baard). Korte voorleestekst op witte ondergrond, waarbij de dialoog tussen de twee holbewoners steeds in krom Nederlands is geschreven (bijvoorbeeld: 'Ik groter kasteel! Ik nu bouwen kasteel met torens!' riep Oet). Dit maakt het wellicht minder aantrekkelijk hoewel het past bij de personages en een creatieve voorlezer er vast goed mee uit de voeten kan. Vanaf ca. 4 jaar. Verberg tekst

Oet en Drap is een grappig verhaal over holbewoners die ruzie maken om de beste te zijn. Het primitieve taalgebruik en de heel simpele tekeningen maken dat we ons helemaal kunnen inleven in deze oertijd. Wie echter verder nadenkt over dit boek, zal merken dat de thematiek helemaal niet zo grappig is. Wanneer deze twee oermensen elkaar proberen te overtreffen, bouwen ze immers uitvindingen waarmee ze zich verder en verder in de tijd begeven. Oet en Drap bieden tegen elkaar op: de ene heeft een vliegtuig, de andere een raket ... Op alles wat ze hebben, zetten ze hun eigen handafdruk om duidelijk te maken dat het van hen is. Tot ze zo’n stapel spullen hebben dat alles in elkaar stort. Pas dan komen ze er achter dat ze de enige steen die ze hebben toch maar best samen delen. Voor de pessimist kan dit verhaal dus ook wel eens symbool staan voor de mens die met al onze luxe regelrecht op z’n eigen ondergang afstevent. De realist zal beseffen dat al onze spullen ons niet meer warmte hebben gebracht. En wie meer wetenschappelijk is ingesteld ziet in dit boek echter de perfecte geschiedenis, waarin belangrijke uitvindingen worden voorgesteld.

Onze kleutertjes zullen echter niets van dit alles merken. Zij horen vooral de grappige stemmetjes van de voorlezer die zich helemaal in de twee personages kan inleven. De kleuter ziet de mooie duidelijke tekeningen (met verrassende elementen) die heel simpel worden gehouden door een beperkt kleurenpalet en een bruine achtergrond. Hierdoor valt onder andere de expressie op de gezichten van Oet en Drap extra hard op. En ook al maken deze meneren heel veel ruzie en willen ze allebei de beste zijn, uiteindelijk komen ze er achter dat ze het beter hebben wanneer ze vrienden worden. Heel herkenbaar voor onze jongste kindjes.

Verberg tekst