Bruce Lee is niet dood. De beroemdste kungfuvechter- en -acteur van de 20ste eeuw dook vorig jaar op in Tarantino's Once upon a time in Hollywood en in de puike knokfilm Ip Man 4.
Toch overleed Bruce Lee al jaren geleden. Tussen 1940 en 1973 leerde hij kungfu in China, stichtte hij enkele trainingsscholen in de VS en draaide hij vier en een halve film - voor de vijfde klaar was, stierf hij aan een hersenoedeem in het bed van zijn minnares.
De Nederlandse auteur Alex Boogers schreef een 'eigenzinnige sportbiografie' van Bruce Lee. Eigenzinnig, omdat ze tegelijk gaat over een vader (hijzelf) en zijn zoon. Die is zeventien en staat op de drempel van de volwassenheid. Vader Alex neemt hem mee naar Hongkong en de VS, naar plaatsen waar Bruce Lee rondliep.
Want Boogers is maar wie hij is dankzij Bruce Lee. Hij groeide op in een ontwricht gezin: drank voor de vader, veel slaag voor het kind, pillen voor de moeder. 'Bruce Lee werd mijn leidraad, mijn vaderfiguur die me…Lees verder
Bruce Lee is niet dood. De beroemdste kungfuvechter- en -acteur van de 20ste eeuw dook vorig jaar op in Tarantino's Once upon a time in Hollywood en in de puike knokfilm Ip Man 4.
Toch overleed Bruce Lee al jaren geleden. Tussen 1940 en 1973 leerde hij kungfu in China, stichtte hij enkele trainingsscholen in de VS en draaide hij vier en een halve film - voor de vijfde klaar was, stierf hij aan een hersenoedeem in het bed van zijn minnares.
De Nederlandse auteur Alex Boogers schreef een 'eigenzinnige sportbiografie' van Bruce Lee. Eigenzinnig, omdat ze tegelijk gaat over een vader (hijzelf) en zijn zoon. Die is zeventien en staat op de drempel van de volwassenheid. Vader Alex neemt hem mee naar Hongkong en de VS, naar plaatsen waar Bruce Lee rondliep.
Want Boogers is maar wie hij is dankzij Bruce Lee. Hij groeide op in een ontwricht gezin: drank voor de vader, veel slaag voor het kind, pillen voor de moeder. 'Bruce Lee werd mijn leidraad, mijn vaderfiguur die me leerde hoe ik in het leven kon staan.' Daar wil hij iets van overdragen op zijn zoon.
Bruut Lee
Is De zonen van Bruce Lee een geslaagd boek? Het hangt ervan af. Sommige lezers zullen willen weten waarom Bruce Lee's films zo baanbrekend waren. Hij zorgde voor meer realisme in de kungfucinema, signaleert Boogers. Bij hem geen uitzinnige stunts, zoals monniken die tegen bomen omhooglopen.
Een andere schrijver die ooit Bruce Lee bezong, Hafid Bouazza, ('Onze Bruut Lee' in Idolen), verwoordt het zo: 'Anders dan bij andere kungfufilms is de hyperbool bij hem ingehouden, elegant en vormt zij geen dissonant in de melodielijnen van zijn mechaniek.' Wie zich daar niets bij kan voorstellen, Youtubet nu meteen Bruce Lee vs. de ruig behaarde Chuck Norris (die, aldus Bouazza, 'wij Shit Norris noemden vanwege de faecalische vormen van zijn mombakkes'.) In dat fragment zie je Lee's 'mechaniek' in volle glorie: geen ingewikkelde moves, wel loepzuivere techniek aan een hoge intensiteit, snelheid, explosiviteit en gratie, breed in beeld gebracht.
Hoe je Bruce Lee's vechtballetten kunt 'lezen', daar valt een aardig boompje over op te zetten, maar dat laat Boogers, jammer genoeg, grotendeels achterwege (voor de liefhebbers: die inzichten vind je wel in Fight choreography van John Kreng).
Filosoof en Verlosser
Voor Boogers is Bruce Lee vooral een geestelijk leidsman. 'Hij oversteeg sport. Bruce was een filosoof.' Lee zei: 'Wees als water' en 'Kijk niet naar de vinger die naar de maan wijst', en daaraan trok de jonge Alex zich op, terwijl rondom hem de chaos woedde. Daar zullen we niet aan twijfelen en de authenticiteit van zijn getuigenis is de sterkte van dit boek. Maar op wijsgerig niveau zijn Lee's vaagheden niet dieper dan 'Be aware', de beroemde lijfspreuk van die andere vuistknaap, Jean-Claude Van Damme, onze muscles from Brussels.
Boogers' ontzag voor zijn persoonlijke Verlosser gaat behoorlijk ver. Onder zijn pen wordt Lee welhaast een jezusfiguur. Hij 'stichtte een nieuw geloof dat miljoenen mensen heeft geïnspireerd, heeft verrijkt en verbonden, ongeacht ras, kleur, overtuiging, geslacht of afkomst'.
En jawel hoor: 'De wijze waarop Bruce langs de westkust van de VS reisde en een selectieve leerlingengroep had, heeft me weleens doen denken aan Jezus van Nazareth'. Een hoofdstuk opent met psalm 144: 'Gezegend zij de Heer, hij leert mijn handen vechten.'
Deze biografie van Bruce Lee gaat niet over Bruce Lee. Die misleidende premisse kost De zonen van Bruce Lee hiernaast een ster. Dit boek gaat over ouderschap, over helden, rolmodellen, wilskracht en principes die je wapenen in het leven. Hoewel heel anders van opzet, is het uitgangspunt vergelijkbaar met Jordan Petersons 12 regels voor het leven: bied jonge kerels (m/v/x!) een leidraad die hun bestaan richting geeft, ze zullen er wel bij varen. Op Tina Turners wrange klaagzang 'We don't need another hero' antwoordt dit boek met een krachtig: Jawel! Elke generatie opnieuw. Van vader op zoon.
Inside, 334 blz., 21,99 € (e-boek 9,99 €).
Verberg tekst