Als Rosa’s vader niet meer voor haar kan zorgen komt ze van de drukke stad terecht bij haar oma Nan op een eiland waar verder alleen maar dieren leven. Ze krijgt meteen te maken met onenigheid tussen de dieren over het natuurbeheer op het eiland. Lukt het haar en haar oma om de vrede te bewaren? Na de innemende serie ‘Hotel Flamingo’ start Milway met dit boek een nieuwe, door hem geschreven en geïllustreerde serie. Rosa komt net als Julia in een nieuwe situatie terecht en moet zich daar leren handhaven. Ze maakt een groeiproces door in het eenvoudig vertelde avontuur vol antropomorfe dieren. De bladspiegel is zeer ruim, het lettertype groot en de vele illustraties in roze, grijs en lichtblauw daarbij opgeteld maken dit tot een aantrekkelijk en vlot leesbaar verhaal, helemaal in de lijn van Hotel Flamingo. Het boek sluit af met wat (zoek)opdrachten en een bericht van de auteur waarin hij de lezer vraagt net als hijzelf zorgvuldig om te springen met onze planeet aarde.

Een eiland vol sprekende dieren, een oorlog tussen een boze haas en twee hardwerkende bevers, een hippe stoere oma: wat wil een meisje als Rosa nog meer om zich te vermaken? 

Rosa is een echt stadsmeisje wiens papa niet meer voor haar kan zorgen. Haar oma Nan is de enige bij wie ze zou willen wonen, ondanks het feit dat ze haar nog nooit heeft ontmoet. Rosa arriveert per watervliegtuig en voelt zich niet meteen thuis op het eiland met al die gekke dierengeluiden en zonder winkels in de buurt. Maar dan zien Rosa en oma Nan een vliegtuig dat twee mysterieuze parachutes dropt en willen ze samen uitzoeken wat er aan de hand is. Rosa leert tijdens deze tocht hoe het is om zich vrij te voelen in de wildernis met niets anders dan een schitterende lucht, bergen, valleien, open water en bomen. Ze beleeft haar eerste sterrennacht en bedwingt een snelstromende rivier met de kano. Ze is ook sterker dan ze denkt en kan de ruzie tussen de dieren oplossen zonder haar oma. 

Alex Milway baseerde zijn boek op de avonturen met zijn onverwoestbare oma in het stadje Malvern, midden tussen de heuvels. Hij wil met Elandeiland tonen hoe belangrijk elk dier is voor het landschap. Door te knagen, te wroeten en rivieren af te dammen, maken dassen en bevers vruchtbare plekken voor plantjes om te groeien en voor jonge dieren om veilig te zijn. We moeten die dieren de kans geven om voor zichzelf en de natuur te zorgen.

Voor mij was er nog een tweede laag in het boek die verwijst naar de menselijke kant: hoe bestaande bewoners hun territorium verdedigen en vinden dat het land of de rivier van hen is. En de nieuwe bewoners zorgen in hun ogen voor (soms te snelle) verandering. Zoals oma Nan zegt: Als iedereen zijn best doet, kunnen we allemaal gelukkig samenleven.  

Mijn dochter, die grote fan is van de Hotel Flamingo-reeks van Alex Milway, heeft genoten van het boek. Ze vond het onderwerp wel serieuzer dan Hotel Flamingo. De gekleurde illustratie van de cover had zeker doorgetrokken mogen worden naar de binnenzijde, nu is dat veel soberder. Maar de boodschap van het verhaal: samenwerken en rekening houden met anderen, is wel meteen duidelijk geworden.  

Leuke extraatjes zijn de landkaart van Elandeiland, een zoekopdracht rond planten, een persoonlijke noot van de auteur over hutten, over zijn oma (Gran) en hoe belangrijk de natuur is.  

Verberg tekst