Mijn bonzend hart laat zich lezen als de zoveelste oppervlakkige chicklit. Hoofdpersonage van dienst is de dertienjarige Anna, die zich samen met beste vriendin Jenny uitleeft in puberale verlangens: de meisjes meten hun borsten op, zwijmelen bij knappe schoolgenoten en tekenen hartjes rond de namen van hun aanbedene. Vooral Anna heeft het flink te pakken en verliest haar hart aan een nieuweling, David. Inhoudelijk stelt het allemaal weinig voor en ook stilistisch blijft het verhaal sterk aan de oppervlakte: Anna’s ontboezemingen lezen makkelijk weg, maar blinken niet bepaald uit. Sporadisch gaat Alf Kjetil Walgermo zich te buiten aan nietszeggende dialogen en gezochte, zelfs misplaatste beelden: ‘Zo gauw hij in de buurt was, hing mijn tong net zo slap in mijn mond als die van Eli’s hond wanneer hij het warm had.’ Hoewel het verhaal zich in Noorwegen afspeelt, maakt vertaalster Bernadette Custers consequent gebruik van een opgeklopt Nederlands jongerentaaltje (‘vet’, ‘cool’, ‘sneaky’ etc.), wat bevreemdend overkomt en het verhaal nogal doorzichtig in een Nederlandse context probeert te situeren. Ook thematisch hapert er het een en ander: de passages over verliefdheid en verlangen verwacht je in een boek voor iets oudere lezers, terwijl de wat naïeve schrijfstijl, psychologische uitdieping en eenvoudige taal een boek voor jonge tieners doen vermoeden.Net als er een voorzichtige toenadering ontstaat — Anna en David gaan kanoën en een vlot bouwen — ervaart Anna de eerste tekenen van een lang aangekondigde kwaal: ze is sneller vermoeid en de dagelijkse fietstochtjes vallen haar zwaar. Onderzoeken wijzen op een beginnend hartfalen; enkel een harttransplantatie kan Anna nog redden. Reden voor de auteur om gekunstelde passages vol beschouwingen over leven en dood te integreren. Van tijd tot tijd zelfs met filosofische ondertoon, die contrasteert met de wat kinderachtige schrijfstijl: ‘Ik sta op een lijst om een nieuw hart te krijgen. Mijn oude hart is te groot. Sommige mensen zijn geboren met een hart dat niet deugt. Zo is het gewoon. Daar is niets aan te doen.’Terwijl Anna op een donorhart wacht, verslechtert haar toestand snel, en ook de prille verliefdheid komt onder druk te staan. De epiloog/proloog kondigt echter een nieuw begin aan; er wordt tijdig een nieuw hart voor Anna gevonden en met de liefde komt het ook wel goed.mikt bewust op een zo groot mogelijke doelgroep: de eerste liefde, het nodige drama en het geforceerde happy end moeten duidelijk pubermeisjes overtuigen. De bijzonder eenvoudige, haast kinderlijke vertelstem en gedwongen aanpassing aan een Nederlandse context zorgen dan weer een makkelijk leesbaar verhaaltje, waarin de auteur nergens enige diepgang of nuancering bereikt. [Jürgen Peeters] Verberg tekst

Anna (13, ik-figuur) woont in een Noors dorp. Ze heeft lieve ouders en een fijne hartsvriendin, maar als er een nieuwe jongen op school komt is de conclusie snel getrokken: ze is verliefd. Tot zover lijkt het een gewoon verhaal te worden, maar langzamerhand wordt duidelijk dat er meer aan de hand is, want als ze met David op het Midzomerfeest is, verliest ze het bewustzijn. In het ziekenhuis blijkt dat ze een te groot hart heeft en wordt er tijdelijk een pacemaker geplaatst. Maar de diagnose is duidelijk: ze komt in aanmerking voor een donorhart, anders zal ze het niet overleven. Het is een aangrijpend, gemakkelijk te lezen verhaal zonder sentimenten, waarbij op een eenvoudige manier verteld wordt wat hartfalen is en wat een pacemaker precies doet. De gebeurtenissen worden beschreven vanuit Anna en daarom kunnen lezers meeleven, ook door haar dagboekfragmenten, met haar teleurstelling en somberheid, maar ook met haar verliefdheid die veel moeilijke omstandigheden lichter maakt. Een mooi, gevoelig en toch ook lichtvoetig verhaal. Vanaf ca. 12 jaar. Verberg tekst

Net voordat de zomer aanbreekt voelt de veertienjarige Anna dat ze voor het eerst verliefd is. De knappe, sportieve David is net vanuit de hoofdstad Oslo verhuisd naar een klein dorpje op het Noorse platteland en start op haar school. Samen met haar vriendin Jenny probeert Anna de aandacht van David te trekken en ze slagen erin hem beter te leren kennen. Als de zomervakantie aanbreekt, lijkt de weg open om veel tijd samen door te brengen en gaat de stoere Anna geen uitdaging uit de weg om hem haar hart te laten zien. Ze maken kennis met de zonderling Lia-Lars, die een boothuis heeft op het strand en hen graag over zijn leven vertelt. Als David Anna meevraagt naar een dansfeest in het dorp, hoopt Anna op een eerste zoen. Net op het moment dat ze zich samen terugtrekken, gaat het echter mis en valt Anna flauw ... Als ze bijkomt, ligt ze in de ziekenwagen op weg naar het ziekenhuis waar haar razendsnel duidelijk wordt dat er iets ernstig mis is met haar hart. Bijkomende onderzoeken in het ziekenhuis in de hoofdstad zijn aangewezen waarna Anna en haar ouders een groot deel van de zomervakantie in een ziekenhuiskamer doorbrengen. De situatie van Anna gaat almaar achteruit. Ze kan fysiek steeds minder aan en brengt haar dagen door met een computergame 'Zelda' en haar gedachten aan David. David en Jenny proberen Anna op te beuren en laten haar niet in de steek. Als blijkt dat Anna en nieuw hart nodig heeft, wordt ze op de transplantatielijst gezet en kan ze in afwachting van een nieuw hart terug naar huis. Daar lijkt het aanvankelijk alsof haar vrienden haar in de steek laten en David en Jenny enkel nog oog hebben voor elkaar.  Anna gaat te rade bij Lia-Lars, die haar over zijn overleden vrouw vertelt. Als Lia-Lars enkele dagen later overlijdt, komt tijdens zijn begrafenis de waarheid naar boven en stevent Anna helemaal af op haar eerste echte zoen ...
Dit vlot gschreven boek leest als een trein en trekt door het eenvoudige taalgebruik minder ervaren lezers aan. Het verhaal begint als een romannetje van dertien in een dozijn maar krijgt plots een andere wending als het hoofdpersonage ziek wordt. Het verhaal rond het hartfalen wordt helder en met details gebracht, waardoor het geloofwaardig overkomt en herkenbaar is.
De cover van het boek oogt aantrekkelijk vooral dan naar meisjes en is goed gekozen. Al bij al een feel-goedboek herkenbaar voor vele puberende meisjes met een vertederend (maar enigszins voorspelbaar) slot.
Verberg tekst