De excentrieke Nothomb (1967) excelleert doorgaans in kluchtig-absurdistisch uitvergrote situaties, al dan niet met autobiografische inslag. Zo ook in deze roman, nagenoeg gelijktijdig in Frankrijk en Nederland uitgebracht. Zoïlus, de mannelijke ik-figuur, is verliefd op Astrolabe. Als verzorgster en agente van literair genie en geestelijke kneus Aliénor is zij echter niet bij machte zijn liefde te beantwoorden. Hij wil daarom met een gekaapt vliegtuig zelfmoord plegen, gedragen door Schuberts liederencyclus "Die Winterreise". "Een onvoorwaardelijke afwijzing van de mensheid, mezelf inbegrepen." Dat is de uitkomst van een tragikomisch beschreven psychisch proces tussen drie merkwaardige personages, in wie de Belgische schrijfster zich verbrokkeld weerspiegelt. Nee, de top 5 in haar rijke oeuvre (17 romans, 1 toneelstuk) zal deze roman wel niet halen. Wat overigens onverlet laat dat de talrijke Nothomb-fans ook nu ruimhartig bediend worden met fraai geformuleerde statements over de menselijke aard, over de opperste genade van de liefde, over de haat die achter dogma's schuilgaat, over de macht van woorden over leven en dood. Kleine paperback, duidelijke druk. Verberg tekst