Leuk verzonnen natuurlijk, die correspondentie tussen de bekende schrijfster (1967) en haar sinds maart 2003 in Irak gelegerde trouwe lezer Melvin Mapple, die zich getraumatiseerd overgeeft aan vraatzucht. Inmiddels, begin 2009, is hij uitgedijd tot 180 kilo, een vleesberg maat XXXXL, die hij liefdevol koestert als "Sheherazade", zijn oeuvre. Zeker, voorspelbaarheid troef, waar het tijdsgewricht, de situatie ter plekke en de soldateske lijdensweg voorop staan. Zoals altijd puntig geformuleerd en invoelend dan wel karikaturaal toegelicht, dat wel. Maar waar de roman echt raakt, is waar Nothomb boven het concrete gewoel uit de existentiële problematiek van de verhouding tot de ander uitdiept, zichzelf in de weegschaal legt, haar literaire reikwijdte peilt. Het genante resultaat van haar brieven is wel dat Melvin, "zwaarlijvige amoebe", de suggestie begerig lijkt op te volgen van geëngageerde bodyart als vluchtweg, het lichamelijke kunstproject als politiek statement. Waarna het valluik van de dubbele bodem toch weer een verrassend nieuw perspectief opent. Een sterke analyse! Gebonden, normale druk. Verberg tekst