Roza bouwt op haar kamertje fantastische constructies van allerlei rommel: zweefbroeken, worstjes-op-brood-automaten en nog veel meer. Bang en verlegen stopt Roza haar uitvindingen onder haar bed. Als haar overgroottante Roos in haar leven verschijnt, komt daar verandering in. Roos bouwde vroeger vliegtuigen en stimuleert Roza tot durven en niet bang zijn voor mislukkingen. 'Fout gaat het pas als je op hebt gegeven!'. Zo bouwen ze samen een bijzondere helikopter. De rijmende tekst is vlot en grappig: '(...) haar tante zei: Schat /en ze knuffelde Roza en kuste haar plat.' Op de dynamische, heldere, vrolijke tekeningen worden alle onderdeeltjes en machines vol details weergegeven. Het verhaal is gebaseerd op de figuur Rosie the Riveter, met haar karakteristieke blauwe overall en rood-witgestippelde hoofddoek, die in de VS nog altijd symbool staat voor de miljoenen vrouwen die tijdens de Tweede Wereldoorlog op de achtergrond zorgden voor o.a. voedsel en meewerkten in wapenfabrieken. Ruim formaat bijzonder prentenboek. Prachtig verzorgd, stevig ingenaaid en met schutbladen van technisch tekenpapier. Een heerlijk roldoorbrekend 'yes we can'-verhaal om voor te lezen en te bekijken. Vanaf ca. 5 jaar. Verberg tekst

Roza zoekt elke dag tussen het afval naar bruikbare dingetjes om machines mee te bouwen: een zweefbroek, of een worstjes-op-brood-automaat. Maar wanneer ze voor haar oom een hoed met propellers tegen slangen maakt, lacht hij haar zo uit dat ze enkel nog dingen bouwt in het geniep. Tot tante Roos op bezoek komt, die heel wat vliegtuigen gebouwd heeft, en zij Roza leert dat mislukken bij het leven hoort.

Het verhaal is zeker niet onaardig, al ligt de moraal er wat teveel bovenop: “Want dingen mislukken. Dat hoort bij het leven. Maar fout gaat het pas als je op hebt gegeven.” Uit een wat onhandige tekst achteraan begrijp je dat het boek verwijst naar Rosie the Riveter, de jonge vrouw in overal met een rood en witte bolletjessjaal op het hoofd, die in WO II vrouwen opriep zich nuttig te maken in de oorlogsindustrie. De sprongen in de tijd maken de structuur wel nodeloos ingewikkeld voor een kleuter. De tekst op rijm laat zich dan weer prettig voorlezen dankzij de goede vertaling van Edward van de Vendel. Ondanks de wirwar van onderdelen ogen de illustraties wat statisch.

Verberg tekst