Een albinokat 'met ogen die eruitzagen alsof ze in bloed waren gemarineerd'. Wijwater 'zwart en zijdeachtig met de geur van vergane herfstbladeren en eieren'.

Andrew Michael Hurleys debuutroman De Loney (The Loney) staat vol sinistere be-schrijvingen van rituelen, mysterie, angsten, geloof, bijgeloof en ongeloof.

De titel verwijst naar een drassige kuststreek in Noordwest-Engeland, waar de baai tweemaal per dag vol- en weer leegloopt. De Loney begint als er, na een hevige storm, tussen de resten van een omlaag gestort huis, een babylijkje wordt gevonden. De ontdekking roept bij verteller Tonto Smith herinneringen op aan gebeurtenissen in 1976. Tonto was toen 15 en maakte met zijn ouders en enkele vrome katholieken een pelgrimstocht naar het heiligdom van Sint-Anna, nabij de Loney.

Doel van de tocht is de genezing van Tonto's oudere broer Hanny, die niet kan spreken en vermoedelijk geestelijk gehandicapt is. Van meet af aan wordt de onderneming geconfronteerd met gebeurtenissen waarin je boze voortekenen kunt zien. De auto krijgt motorpech, er klinken vreemde geluiden in de nacht, een hond vindt een met schoensmeer ingewreven schapenschedel, compleet met doornenkroon van prikkeldraad; ergens hangt een met spijkers doorboord varkenshart.

Naarmate het boek vordert, ontstaat er steeds nadrukkelijker een gothic atmosfeer. Sleutelscène is de ontmoeting van Tonto en Hanny met de ongeveer 13-jarige Else, die in een rolstoel zit en hoogzwanger is. Stap voor stap vallen zaken op hun plaats.

Soms moet de auteur kunstgrepen uithalen om zijn ik-figuur 'toevallig' cruciale gesprekken of gebeurtenissen te laten waarnemen. Daarnaast hadden onze bisschoppen graag gezien dat 'Sint-Anne' en 'robe' in de overigens soepel lezende Nederlandse vertaling hun opwachting hadden gemaakt in de gedaante van 'Sint-Anna' en 'kazuifel'.

Maar dat zijn voetnoten bij een krachtige, schurende roman, waarvan de filmrechten inmiddels zijn aangekocht door DNA Films, dat ook Kazuo Ishiguro's al even schrijnende Never Let Me Go verfilmde.

Verberg tekst

Als Tonto Smith op het nieuws hoort dat in de Loney, kustgebied van het Engelse Lancashire, een kinderlijkje is gevonden, brengt dat herinneringen boven aan een traumatische pelgrimage daarheen. Met Pasen 1976 logeerden zijn ouders weer eens in het oude huis waar ze ooit jaarlijks op zomervakantie gingen, met Tonto (15), zijn oudere verstandelijk gehandicapte broer Hanny en de nieuwe priester Bernard. Dat levert spanning op, want in de Loney kijkt men met achterdocht naar het katholieke gezelschap dat dagelijks bidt voor het herstel van Hanny. Ook is er twijfel over de dood van de vorige priester en heeft de betrokkenheid van Hanny bij een zwanger meisje van 13 of 14 dramatische gevolgen. De Engelse docent ‘creative writing’ (1975) die eerder twee verhalenbundels publiceerde, debuteert met deze enthousiast besproken roman, bekroond met de Costa First Novel Award. De indringende, spannende en goed vertaalde thriller is knap opgebouwd, zodat pas in de laatste hoofdstukken veel overtuigend op zijn plaats valt. Wit omslag met zwart-wit fotootje van een oud huis, boomtakken en zwarte belettering. Verberg tekst