Teddy is een stoer meisje. Ze is heel goed in judo en skateboarden. Stilzitten is er voor haar niet bij. Ze heeft een hartsvriendin, Flo, en kan het met haar klasgenoten uit groep acht goed vinden. Maar waarom vindt de juf dat Teddy soms niet goed oplet? En waarom valt Teddy een paar keer? Alles wordt pas duidelijk na een vakantie waarin Flo en Teddy iets engs meemaken. Teddy blijkt last te hebben van epilepsie. Ze moet een paar dagen onderzocht worden in een epilepsiecentrum, en daar ontmoet ze Tuur. Het voelt alsof er een school visjes in haar buik zwemt. Maar hoe kan dat, als ze dat gevoel eerst bij haar klasgenootje Alim had? De auteur schrijft in korte hoofdstukken en korte zinnen, rechttoe rechtaan. Een groot deel van het verhaal bestaat uit dialogen waarin populaire taal wordt gebruikt. Eenvoudig verhaal, dicht bij de leefwereld van tieners, dat laat zien hoe het is om met een (lichte) vorm van epilepsie (absence) te leven. Achterin staan verwijzingen naar websites voor wie meer wil weten over epilepsie. Vanaf ca. 10 jaar. Verberg tekst

Een verhaal over een meisje dat te weten komt dat ze epilepsie heeft. Stap voor stap word je meegetrokken in de leefwereld van iemand die epilepsie heeft. Eerst is er de onwetendheid, niet weten wat je overkomt, dan de onderzoeken en ziekenhuisbezoeken, en nadien de noodzaak van medicatie en het besef dat er nog vele toffe activiteiten zijn die je, mits een kleine aanpassing, kan blijven doen. Het is echter en misschien voornamelijk een boek over een heel gewoon tienermeisje dat dolgraag skateboardt en fanatiek traint voor de judowedstrijd. Een meisje dat niet graag naar school gaat, maar liever met haar vriendinnen op stap gaat en verliefd wordt ... op een jongen met epilepsie. Samen leren ze lachen om hun aandoening en alles relativeren. Een heel fijn boek dat vlot leest, dat epilepsie klaar en duidelijk kadert voor iedereen die er mee te maken heeft, zonder er een medisch handboek van te maken.