Raf, de speelgoedgiraf van het jongetje Benjamin, verdwijnt plotseling en laat alleen van zich horen door nu en dan vanuit verre oorden een briefkaart te sturen. De sfeervolle, vakkundig geschilderde illustraties en de tekst laten nogal wat vragen open. Waarom is Benjamin nergens te zien? Wat zijn die roze stokken boven Raf? En waarom staat er geen naam of nummer op de brievenbus? Dat vroegen de kinderen aan wie ik het verhaal voorlas en met wie ik het bekeek. In het vierkante boek hebben de paginagrote prenten, die over twee bladzijden lopen, een grotere rol dan de tekst. Alle aandacht gaat in de tekeningen uit naar Raf en dat zorgt voor een bepaalde spanning tussen tekst en beeld. De grote ruimtes, van onder andere een woestijn, laten veel aan de verbeelding van de lezer over, maar geven genoeg informatie over de loop van het verhaal, de plek waar Raf zich bevindt, hoe hij zich voelt en de sfeer. De illustrator won het Gouden Penseel 2008 voor haar boek 'Sinterklaas' en een Zilveren Penseel 2006 voor haar illustraties in het sprookjesboek 'Grimm'. Een raadselachtig, geheimzinnig, voor kleuters wellicht wat moeilijker prentenboek. Voorlezen met enige uitleg. Vanaf ca. 4 jaar. Verberg tekst

“Benjamin en Raf zijn altijd samen. Waar Benjamin ook naartoe gaat, Raf gaat met hem mee.” Zoals veel van zijn leeftijdsgenootjes kan een kleine jongen – zijn naam is wellicht niet toevallig gekozen - zijn zachte knuffeldier Raf geen seconde missen. Maar dan gaat het mis. Raf verdwijnt, Benjamin is ontroostbaar. Zelfs verse sneeuwvlokken kunnen hem niet opbeuren want “sneeuw zonder Raf, daar is niets aan!” Gelukkig duurt de stilte van Rafs kant niet lang. Er valt een exotische postkaart in de brievenbus waarop de giraffenknuffel een groet uit Afrika heeft gekrabbeld. Hij bevindt zich in de woestijn. “De zon brandt op mijn kop en ik ben zo bruin als chocola.” Het contrast met het winterse Nederland kan niet groter zijn. Een postkaart later dobbert hij rond tussen roze vogels waarvan hij de naam niet kent, en nog later doucht hij met de olifanten. Hij kan zijn geluk niet op als hij ten slotte bij zijn levende soortgenoten – torenhoge giraffen – mag blijven eten. Het verhaal houdt een mooi ritme aan: elke paginagrote scène vormt een subtiele variatie op de vorige; de spanning wordt mondjesmaat opgebouwd. Trouw brengt Raf verslag uit aan het thuisfront van zijn avontuurlijke reis langs de kleurrijkste fauna en flora van Afrika. Belandde hij daar per vliegtuig? Hoe reist hij van de ene naar de andere bestemming? Wou (gi)Raf op zoek naar zijn roots? Het wordt in het midden gelaten, maar dat is net de sterkte van het boek: de summiere tekst op Rafs postkaarten en de sfeervolle, royale prenten van Charlotte Dematons laten heel wat ruimte voor fantasie en eigen inbreng. Spitsvondige details zetten de voorlezers en luisteraars op weg. Zo verklapt de eerste postzegel met piramides dat Rafs eerste halte Egypte was, terwijl de laatste postzegel afgestempeld is in Zuid-Afrika. De geduldige geadresseerde blijft dezelfde: “Benjamin – Berenstraat 3 Haarlem - Holland – THUIS”. Als Raf daar uiteindelijk terug aankomt – net op tijd voor Benjamins verjaardag! – is hij bruiner, groter en molliger. Elke verandering is terug te voeren op een episode in het verhaal, van de brandende woestijnzon tot de jungle-apen die hem uitrekten. Maar de vriendschap tussen kind en knuffel is alleen maar hechter geworden. Ze hebben mekaar zoveel te vertellen! Zonder veel woorden laat dit levendige prentenboek trouw en avontuur hand in hand gaan. Uitgeverij Lemniscaat bracht het boek onlangs als stijlvolle vertelplaten op de markt, zodat nog meer kinderen tegelijk een veelzijdig maar in prentenboeken onderbelicht continent kunnen doorkruisen.
Verberg tekst