De 15-jarige Zoe schrijft stiekem brieven aan een ter dood veroordeelde om van haar schuldgevoel af te komen. 'De mijne was geen vrouw, maar een jongen,' schrijft ze. 'En ik heb hem vermoord, drie maanden geleden precies.' Wat er precies is gebeurd, wordt pas aan het eind duidelijk. In de brieven beschrijft ze de aanloop naar de dramatische gebeurtenis. Hierin komt Zoe naar voren als een gevoelig persoon met originele invallen en een scherp observatievermogen. Haar verhaal gaat over liefde en verraad. Een verhaal vol grappige en ontroerende details: over contact met je geliefde via veelkleurige spiralen DNA die hun sporen achterlaten op een deurknop, over de blauwe vonkjes van een vreugdevuur die lijken op kikkervisjes en zwemsperma, en over de zonsopgang van ketchupwolken op het bord van haar dove zusje. Bijzonder is de mix van spanning, ernst en humor, van drama en herkenbaarheid. Een ode aan het leven die tot nadenken stemt over de dunne grens tussen schuld en onschuld. Vertaling van 'Ketchup Clouds'*, winnaar van de Edgar Allan Poe Award for Best Young Adult novel. Vanaf ca. 15 jaar. Verberg tekst

Alice Jones heeft een geheim. Ze heeft de dood van haar vriend op haar geweten. Niemand, behalve zijn broer Aaron en zijzelf, weet wat er die avond van zijn dood is gebeurd. Alice schrijft de schuld van zich af door het te vertellen aan Stuart Harris. Hij is ter dood veroordeeld wegens moord op zijn vrouw en wacht op de uitvoering van zijn vonnis. Alice schrijft onder een andere naam, namelijk Zoé Collins. Naarmate ze meer brieven schrijft, verandert haar aanspreking (Meneer Harris, Stuart, Stu).

Op een feest komt Zoé in contact met Aaron. Ze hebben een leuk gesprek tot haar vriendin Lauren haar ziet en Zoé meeneemt naar binnen. Zoé weet niet eens zijn naam en noemt hem de jongen met de bruine ogen. Later op de avond toont Max Morgan, de meest populaire jongen van de school, interesse voor haar. Zoé geniet van zijn aandacht, maar ze zijn allebei aangeschoten. Later blijkt dat Max een pikante foto van haar heeft doorgestuurd naar zijn vrienden. Zoé is razend. Wanneer ze Aaron een tweede keer ontmoet, worden ze gestoord door een meisje. Zoé vermoedt dat ze zijn vriendin is. Op hetzelfde feest ziet ze Max weer, die zich verontschuldigt voor de foto en het weer goed maakt. De wereld van Zoé zakt in elkaar wanneer ze ontdekt dat Max en Aaron broers zijn. Vanaf dat moment komt het verhaal in een stroomversnelling. De relatie met Max beperkt zich tot zoenen en knuffelen. Aaron blijft onbereikbaar maar telkens wanneer ze hem ontmoet is er een enorme aantrekkingskracht. De verliefdheid tussen Aaron en Zoé blijkt wederzijds. Blijft natuurlijk de onmogelijke opdracht om Max te confronteren met hun relatie. Zoals in elke klassieke tragedie loopt dit noodlottig af. Max slaat tilt, scheldt Zoé uit voor 'slettenbak'. Aaron wil de dronken Max doen ophouden en geeft hem een duw. Max glijdt uit en komt in de rivier terecht. Ze kunnen hem niet meer redden.

Het verhaal begint traag. Er is een afwisseling tussen het verleden, in de brieven naar Stuart, en het heden, het rouwproces, het schuldgevoel, het verdere contact met Max' moeder en Aaron. Hoe meer het verhaal vordert, hoe meer je als lezer de ontkoping wilt kennen. Van bij het begin weet je al dat Stuart en Zoé iets gemeen hebben. Het is een boek dat je niet zomaar in één ruk uitleest. Je moet je door de eerste pagina's heen worstelen maar je wilt uiteindelijk het einde wel kennen. Het is een open einde maar zowel Zoé als Aaron blijken rust gevonden te hebben. Het is een origineel verhaal, geschreven in de ik-persoon en het komt allemaal heel geloofwaardig over. Sommige details zijn grappig: Zoé is zodanig verliefd dat ze het contact met Aaron via DNA op de deurklink koestert. Haar gezinssituatie is minder rooskleurig. De relatie tussen haar ouders staat onder druk omwille van de zieke opa en Dot, Zoé's dove zus. Uiteindelijk biecht haar moeder op dat zij ook met een schuldgevoel kampt door Dots doofheid. Kortom, een veelzijdig boek dat tot nadenken stemt door de verscheidenheid aan theam's, die niet te zwaar worden uitgewerkt en toch geloofwaardig zijn.

Verberg tekst