Dit boek verscheen in 1848 en geldt als een vroeg feministisch document. Hoofdpersoon is Helen. Zij heeft een sterk karakter, maar is met de verkeerde man getrouwd. Hij geeft, net als zijn vrienden, veel om de jacht, de drank en vrouwen in het algemeen. De leegheid van haar echtgenoot ('de' man?) en de onttakeling van haar huwelijk beschrijft Helen pijnlijk eerlijk in haar dagboek (het lange middendeel). Uiteindelijk vlucht ze met hun zoontje naar de afgelegen Wildfell Hall. Daar ontmoet ze veel onbegrip, maar ook een aardige man. Zijn brieven vertellen de rest van het verhaal, tot en met hun huwelijk (Helen is intussen weduwe). De vertaling is redelijk. De rol die een radicaal protestantisme in dit feminisme speelt, zal een hedendaagse lezeres misschien bevreemden. Het verhaal is deels op ervaringen van Anne Brontë zelf gebaseerd; de door Helen zo fel bevochten onafhankelijkheid heeft ze niet mogen meemaken. Ze overleed in 1849, 29 jaar oud - maar het boek heeft nog niets aan kracht ingeboet. Kleine druk. Verberg tekst