Een 13-jarig joods meisje schrijft in haar dagboek, dat ze Kitty noemt, zo'n 165 dagboekbrieven. Het dagboek begint iets eerder dan haar onderduiken met haar familie, dat op 9 juli 1942 begint. In de brieven worden alle kanten van het onderduiken belicht en zonder enkele schroom weergegeven. Alledaagse dingen zoals het eten, het slapen, de dagindeling, familierelaties worden besproken. Ook de gebeurtenissen in Amsterdam, in Nederland en de wereld worden van commentaar voorzien. Maar voor een groot deel is de schrijfster met zichzelf bezig, midden in de puberteit en dan in deze unieke omstandigheden. In een slotwoord wordt verteld hoe het met de familie Frank is afgelopen. Het originele handschrift van Anne is afgedrukt evenals een aantal zwart-wit foto's en een plattegrond. Deze editie is gebaseerd op de wetenschappelijke editie (1986); de oorspronkelijk door Otto Frank te openhartig geachte passages zijn toegevoegd; het taalgebruik van Anne is nu zoveel mogelijk gehandhaafd.