Estha en Rahel zijn tweelingen; ze groeien op in een klein stadje in Kerala in het zuiden van India. De familie is welgesteld: grootvader was Rijksentomoloog, ze zijn eigenaar van het Paradise Zuur & Zoetwaren-fabriekje. Rahel, Estha en hun moeder Ammu wonen onder één dak met hun grootmoeder Mammachi, oudtante Baby Kochamma en hun oom Chacko. Diens vrouw Margaret Kochamma heeft hem verlaten en is met haar nieuwe vriend naar Engeland getrokken. Na zijn dood keert zij met haar dochtertje Sophie Mol naar Kerala terug. De hele familie is hoopvol. Maar dan komt een dubbele verschrikking. Sophie Mol verdrinkt tijdens een onbezonnen boottochtje op de rivier; de tweeling krijgt de schuld. En daar bovenop heeft Ammu een relatie met Velutha, een onaanraakbare. Beide gebeurtenissen ontwrichten de familie grondig. Estha en Rachel worden erdoor uit elkaar gerukt en verliezen elkaar voor jaren uit het oog. Het verhaal beweegt zich nu eens naar deze gebeurtenissen toe, dan weer wordt er afstand van genomen, een verteltechniek waardoor Arundhati Roy een zekere spanning en gevoel van onafwendbaarheid in het verhaal legt. Het is daarenboven een bijzonder toegankelijke roman. Enige schaduwzijde was voor mij de relatie tussen Ammu en Velathu. Dit schokkende gegeven wordt niet of nauwelijks psychologisch gemotiveerd. Dat schaadt de geloofwaardigheid, je blijft met te veel vragen zitten. Deze debuutroman werd in 1997 bekroond met de prestigieuze Booker Prize. [Geert Swaenepoel] Verberg tekst

Centraal in deze roman staat een Indiase tweeling, Estha en zijn zus Rahel, geboren in een welvarend maar gespleten gezin. Roy verhaalt over een rampzalig voorval in hun vroege jeugd waarna de twee gescheiden worden en elkaar pas na 23 jaar terugzien, over hun leven en door welke vreselijke gebeurtenissen hun jonge leven gestigmatiseerd werd. Deze geschiedenis van dertig jaar, maar vooral een periode van twee weken, wordt retrospectief in ruim een dag verteld, met een rijk taalgebruik, een inventieve woordkunst en verrassende beeldspraken. Ogenschijnlijk is de roman chaotisch, maar er is een hechte structuur. Constant wordt het hoofdspoor verlaten voor een kleine verhelderende excursie, maar telkens wordt de richting hervonden. Een mengeling van autobiografie en fantasie. De scenarioschrijfster baarde groot opzien met dit romandebuut. Enerzijds werd het alom hoog geprezen, anderzijds wekte het in India wrevel, wat resulteerde in een juridische aanklacht wegens obsceniteit. Een boek dat India hypocriet noemt, vol seksuele onderdrukking, met een achterlijk kastensysteem, geschreven door een zelfbewuste vrouw die geen blad voor de mond neemt, is per definitie controversieel in India. Bekroond met de Man Booker Prize 1997. Verberg tekst