In het twaalfde en laatste deel uit de 'Astrid Lindgren Bibliotheek' worden de drie los verschenen delen rond Superdetective Blomkwist samen gebracht onder de titel De bende van de Witte Roos. De verhalen verschenen in het Zweeds aan het begin van de jaren '50 en werden zo'n twintig jaar later naar het Nederlands vertaald. Voor deze nieuwe uitgave werd de oorspronkelijke vertaling "geheel herzien", wat vooral inhoudt dat het wat verouderde taalgebruik gemoderniseerd werd. Dat zorgt zeker voor een vlottere en frissere lectuur. Ook de illustraties van Harmen van Straaten ogen een stuk eigentijdser dan die van Heydorn uit de oorspronkelijke Nederlandse vertalingen. Samengebundeld leveren de drie boeken een turf van bijna 400 pagina's op.

Ondanks het feit dat het hier om detective- en misdaadverhalen gaat, staan ook deze boeken vol typische Astrid Lindgren-trekjes. De verhalen spelen zich af in het rustige dorpje Söderberget, telkens tijdens de zomervakanties van de hoofdpersonages. Het zijn zomervakanties die eindeloos lang, vrij en avontuurlijk lijken. Zomer na zomer wordt een belangrijk en spannend spel gespeeld tussen twee groepen kinderen. Ze noemen hun groepen de Witte Roos en de Rode Roos, en ze verklaren elkaar om beurten de oorlog, stelen om beurten bij elkaar een schat, schrijven elkaar scheldbrieven. Elk jaar aan het eind van de zomervakantie wordt de oorlog afgesloten, om de daaropvolgende zomer weer los te barsten. Tussendoor zijn de kinderen van beide groepen overigens de beste vrienden en uiteindelijk verklapt Kalle van de Witte Rozen zelfs zijn uiterst efficiënte geheimtaal aan de vijand. Kortom, in die tijd en in dat Zweeds dorpje betekende elkaar de oorlog verklaren voor deze zes kinderen nog een spannend spel en tijdverdrijf! Toch houdt hun oorlogsspel ook wel risico's in, en naarmate de kinderen ouder worden, worden ook hun uitdagingen steeds gevaarlijker. In het derde boek 'Hier spreekt superdetective Blomkwist' stort Anders van de Witte Rozen bij een nachtelijke ontmoeting met de Rode Rozen ei zo na in een 30 meter diepe afgrond. Toch blijft het in al deze verhalen niet bij onschuldige oorlogsspelletjes, op de achtergrond zijn er immers ook volwassenen aanwezig. En die zorgen ervoor dat de kinderen elke zomer met echte misdaad geconfronteerd worden: inbraak, moord en kidnapping. Daardoor worden de zomers van de kinderen superavontuurlijk: ze gaan 's nachts op pad, klimmen huizen binnen, varen in roeibootjes of rijden op brommers een bende kidnappers achterna, ze moeten waardevolle documenten verbergen, kostbare juwelen opsporen. In tegenstelling tot sommige andere misdaadverhalen voor kinderen schrijft Lindgren níet op een vanzelfsprekende manier over misdaad of moord. Wanneer -- heel sporadisch -- de kogels de kinderen rond de oren vliegen, zijn ze daar zó door aangedaan, dat ze er letterlijk misselijk van worden, in huilen uitbarsten of enkele nachten niet kunnen slapen. Meermaals lezen we dan ook dat slechts na enkele dagen de kinderen hun spel weer kunnen opnemen, en alle kwade dingen uit de échte wereld (die van de volwassenen) weer naar de achtergrond verschuiven. Bij het herlezen van deze verhalen valt op hoe fris ze nog overkomen. Niets doet vermoeden dat ze meer dan vijftig jaar geleden werden bedacht. Het gaat hier volgens mij om ten onrechte wat vergeten verhalen van grootmeesteres Lindgren, die hopelijk door de 'Astrid Lindgren Bibliotheek' nieuw leven ingeblazen worden! [Karin Van Camp] Verberg tekst

De bende van de Witte Roos bestaat uit Anders, Eva-Lotte en Kalle. Zij vullen hun vakantiedagen met hun strijd tegen de Rode Rozen, drie jongens, onbezonnen levend in een idyllische wereld vol ruimte voor kinderen. Hoewel, er is sprake van een heuse juwelenroof, een moord en een ontvoering. Behalve Witte Roos is Kalle ook superdetective en hoewel hij beseft dat dergelijke ernstige zaken aan de politie overgelaten moeten worden, kruipt het bloed waar het niet gaan kan. Met hulp van de andere bendeleden probeert hij alle zaken op te lossen. De spannende verhalen, in deze heruitgave in een nieuw jasje gestoken met andere illustraties in grijstinten, hebben niets aan kracht ingeboet, ook al spelen ze in een wereld die (helaas) nauwelijks meer bestaat en spreekt de verteller hier en daar alwetend. Deel van de Astrid Lindgren Bibliotheek. Leesplezier voor kinderen vanaf ca. 9 jaar.