Deze Pippi Langkous is geïllustreerd door Lauren Child. De meeste prenten bestaan uit collages en overal keren vlinderachtige figuurtjes terug, als een soort Child-logo. Haar stijl is erg herkenbaar, met typerende, ietwat naïef ogende figuurtjes tegen frivole patchwork-achtergronden. Childs Pippi vertoont sterke gelijkenissen met de bekende personages uit haar eigen kinderboeken.
Het is een fris en modern boek. Met zijn grote formaat en letterkorps, grote hoeveelheid witruimte en vele illustraties leent het zich perfect tot voorlezen. Child ging verder dan het louter opnieuw illustreren van het verhaal. Ze interpreteerde het personage op een verrassende en verfrissende manier. Pippi’s nieuwe stijl is fleurig en meisjesachtig, wat je in eerste instantie niet met dit karakter zou associëren. Gelukkig zijn de patronen voldoende ongewoon om bij het personage te passen.
Deze Pippi lijkt in niets op eender welke Pippi die je eerder zag. Opvallend is dat ze op de cover niet even ondeugend, koket en uitdagend lijkt als op sommige andere omslagen. Haar houding straalt eerder verlegenheid uit. In de tekst is er aan Pippi’s franke persoonlijkheid echter niet getornd, wat de indruk van ingetogenheid algauw doet vergeten.
Child weet Pippi’s karakteristieke beweeglijkheid bijzonder goed te vangen. Met haar illustraties en haar spel met de grens tussen woord en beeld slaagt ze er in de energieke, speelse geest van Astrid Lindgren te vatten en zelfs sterker uit de verf te laten komen. Aan de hand van haar kenmerkende collagetechniek creëert ze een illusie van beweging. Daarnaast dragen ook verschillende page turners aan het effect bij.
Een goed voorbeeld van Childs weldoordachte gebruik van opbouw en perspectief is de scène waarin Pippi en Miss Elvira koorddansen. De positie van de figuren, op een diagonale lijn die de bladspiegel doorkruist, in combinatie met hun grootte (Pippi kleiner en achteraan in beeld en daardoor verderaf) brengt een gevoel van diepte teweeg. De koord waarop Pippi en Miss Elvira dansen, bestaat uit zinnen uit de tekst. Dergelijke ingrepen komen in het hele boek voor: zinnen in de vorm van een klappende zweep, waterstralen uit een gieter, traptreden en in de lichtstralen van een zaklantaarn...
Enkele van Childs spitsvondigheden zijn echter gesneuveld in deze Nederlandstalige editie. In de Britse versie wordt de Duitse tongval van de circusdirecteur bijvoorbeeld weergegeven door middel van gotisch schrift. Dat deze en andere ingenieuze typografische elementen niet overgenomen werden, was een bewuste keuze. Volgens redacteur Susan Brooijmans passen deze ingrepen niet bij het concept van een voorleesboek en bracht de praktische uitvoering ervan problemen met zich mee, aangezien de Engelse en Nederlandse tekst niet gelijk lopen. Toch jammer dat sommige leuke details zo verdwijnen.
Deze feesteditie is een boek om van te houden, waarin de essentie van Pippi gevat wordt en waarin er zelfs een nieuwe speelse dimensie, een nieuwe vorm van visuele dynamiek, aan toegevoegd wordt. Een boek dat Pippi een ongezien nieuw imago aanmeet en daarmee zonder enige twijfel een eigen voetstuk verdient.
 
(Dit is een abstract van een artikel van Sara Van den Bossche. De volledige tekst is verschenen in De Leeswelp 8, 2012.)
[Sara Van den Bossche] Verberg tekst

Combineer Astrid Lindgren en Lauren Child en je krijgt een Pippi Langkous die al jaren bekend staat om haar eigenwijsheid, kracht, humor en buiten de kaders denken, in een modern, collage-achtig jasje. Het leidt tot een verbinding tussen oud en nieuw, tot een stevig, groots boek, waarbij alles nog net een beetje extra’s krijgt, nog meer sprankelt en nog meer uitnodigt om te lezen. De tekst is nog even krachtig als toen de schrijfster deze, lang geleden, aan haar dochter vertelde en voor haar opschreef. Nog steeds is Pippi het kind dat dromen naleeft, tegen de volwassenen in opstand durft te komen en eigenlijk ‘alles’ kan. De prenten zijn van een illustratrice die haar sporen ruimschoots heeft verdiend. Ze zijn opgebouwd uit kleine, fantasierijke tekeningen, stukjes tekst, kleurige patronen en precies knip- en plakwerk. Ze ondersteunen de tekst, prikkelen op een beeldende manier de fantasie van de lezer en de voorgelezene, en zijn helemaal ‘des Pippi’s’. Uitgave die niet mag ontbreken in de bieb, op scholen, thuis en bij de kinderopvang. Driemaal daags een ‘Pippi-injectie’ en ook deze generatie groeit op met een fantasierijk portie burgerlijke ongehoorzaamheid waar de wereld beter van wordt. Voorlezen vanaf ca. 7 jaar, zelf lezen vanaf ca. 9 jaar. Verberg tekst

Dit dikke boek bevat het eerste boek van de driedelige reeks over de legendarische Pippi Langkous. Het ziet er ook helemaal anders uit. Dat komt door de illustraties van Lauren Child. Deze illustratrice, bekend van de 'Charlie en Lola'-boeken, zet een heel andere Pippi Langkous neer dan je gewoon bent. De tekst is ook in grote druk en wordt zeer luchtig door de talrijke grappige illustraties. Het originele verhaal wordt trouw gevolgd maar de taal is wat aangepast aan deze tijd. Zo luidt de openingszin in deze uitgave: Aan de rand van het stadje lag een tuin waarin alles maar raak groeide. In de oudere uitgave klinkt dat zo: Aan de buitenkant van het kleine stadje lag een oude verwaarloosde tuin.  Even verder worden de voordelen van alleen wonen beschreven als: En niemand kon haar dwingen spruitjes te eten als ze toffees wilde hebben. In de oude uitgave gaat het over 'levertraan'. Kinderen kennen anno 2013 geen levertraan meer. De aanpassingen zijn zeker geen verarming, soms maken ze de taal ook compacter. De illustraties maken dat deze Pippi een moderne rebelse meid geworden is. Door de overzichtelijke bladschikking zullen beginnende lezers niet afgeschrikt worden door een 'dik' boek. En het verhaal blijft boeien. Het boek besluit met een korte biografie van Astrid Lindgren en van Lauren Child.
Verberg tekst