De hond Gizmo is veertien jaar en heeft dus altijd deel uitgemaakt van het leven van zijn dertienjarige baasje Lukas. Het komt dan ook hard aan wanneer de dierenarts zegt dat het einde nadert, want Gizmo is Lukas’ enige vriend. Zijn ouders zijn gescheiden en maken nog vaak ruzie. Op school wordt hij gepest door zijn vroegere beste vriend. Lukas maakt een Gizmo-lijst met alles wat hij samen nog wil doen: een ijsje eten, kamperen, beroemd worden, naar Golden Beach gaan, …

De bucketlist die Lukas maakt en samen met Gizmo afwerkt, is een eerste stap in afscheid nemen, maar ook in leren opkomen voor jezelf. Door terug te gaan naar de plek waar Lukas de laatste vakantie met zijn beide ouders doorbracht - waar iets vervelends gebeurd is - verwerkt hij het verlies van zijn oude leventje, en rekent hij af met zijn paniekaanvallen. De problemen waar Lukas mee worstelt spreken wellicht veel jongeren aan, het persoonlijk vertelstandpunt versterkt de identificatie. Het wordt slim aangevuld met het perspectief van de hond zelf, die niet alleen over zijn hondenleven vertelt, maar ook over wat er op Golden Beach is voorgevallen. Zo krijg je nog een beter beeld van Lukas. Het verhaal loopt wat uit de hand wanneer Lukas bevriend geraakt met een meisje in een probleemsituatie, op eigen houtje een hondenwedstrijd wint en zomaar eventjes ook nog een boevenbende oprolt. Ook de eindeloze verwijzingen naar de gebeurtenis op Golden Beach gaan tegensteken. Je verwachtingen worden zo hoog opgeklopt dat het drama minder ingrijpend is dan je intussen verwacht. De vertaling leest vlot, het taalgebruik is iets te simpel en opgepept. Dat maakt het boek perfect leesbaar vanaf een jaar of tien, wat dan toch nog een eindje afstaat van de leefwereld van de dertienjarige en vijftienjarige hoofdpersonages.