Radiopresentatrice Christine Steinmeyer heeft een stalker, een man of vrouw die er bewust op uit is om haar carrière kapot te maken en haar geest te breken. Politiecommissaris Martin Servaz is gecrasht nadat hij het hart van zijn geliefde Marianne in een doos toegestuurd kreeg. Uiteindelijk leiden alle wegen naar de sterren: een brutale verkrachting onder Frans-Russische astronauten blijkt de rode draad. Bernard Minier is niet zuinig met woorden en details, maar je moet er wel je hoofd bij houden, zeker als je de eerste twee delen van deze serie, Huivering en Een kille rilling , (nog) niet hebt gelezen. Opvallend is de rol die muziek in dit verhaal speelt: van de stalker die van opera houdt tot een brutale folterscène op de tonen van Deep Purple. Bovendien zijn de ‘ruimteschandalen’ bijzonder pittig. Totaal verzonnen, zegt Minier in het nawoord, maar toch...

***

oorspronkelijke titel: N’éteins pas la lumière, Xander, 573 blz., € 19,99.

Verberg tekst

Ook in zijn derde thriller (na ‘Een kille rilling’ en ‘Huivering’) voert de Franse schrijver (1960) commandant Martin Servaz op als protagonist. Depressief patiënt en seriemoordenaar Hirtmann spookt nog steeds rond en Servaz staat voor de uitdaging om, nu zonder de steun van zijn collega's, te achterhalen waarom iemand hem de sleutel van een op zijn naam gereserveerde hotelkamer heeft toegezonden. Tezelfdertijd ontvangt radiopresentatrice Christine Steinmeyer op kerstavond een anonieme brief van een vrouw die met zelfmoord dreigt. Dat is het begin van een reeks intimiderende incidenten die Christine zwaar zullen belasten. Welke uitweg rest haar nog? Operamuziek is het leidmotief door het doolhof, waarin ergens en eens die lijnen toch moeten samenvallen. Motieven, strategie en actie, de thriller drie-eenheid bij uitstek, verstrengelen zich in een melodramatische cadans, een beladen patroon van jaloezie, manipulatie, verkrachting, chantage, falsificaties, infiltratie, marteling en executie aanzwellend tot het theatrale crescendo van de ontknoping. Verberg tekst