Timothy Legrand keert als zevenentwintigjarige terug naar zijn geboortedorp Rocher de Bohanan. Niet op familiebezoek. De band met zijn familie – lees: vader – is niet hartverwarmend. Wel omdat hij als detective een lugubere moord moet oplossen. Yanis, een populaire jongen van 18, is met drie messteken vermoord. Verschillende verdachten hebben een motief. En dan blijft het niet bij één moord; er volgen er nog. Kan Timothy de seriemoordenaar onthullen?

Vanaf pagina 1 word je in dit verhaal meegezogen. Het lijkt alsof je naar een film aan het kijken bent. Aan het woord: verschillende jongeren en volwassenen die je een stuk van het verhaal laten beleven. De rode draad vertelt Timothy, zodat je op geen enkel moment het gevoel hebt dat je niet kan volgen. Je hebt er, net als Timothy,  het raden naar wie de dader is. Tegen het einde had ik wel iets in het snuitje, maar het blijft toch gissen. De taal is niet te moeilijk, maar zeker ook niet betuttelend. Ruige passages en lugubere moordscènes passeren de bladzijden, je moet wel tegen een spatje bloed kunnen. Dat vertelt de cover trouwens al duidelijk.

Ook de dader komt aan het woord. Op zwarte pagina’s lezen we de 'confessies' door middel van mails, geschreven naar zichzelf, via het mailadres: ifuckinghate@myself.com. Donkere gedachten vertellen het verhaal van een duidelijk getraumatiseerd persoon die niet helder meer denkt. 

Dit is een geweldig spannend eerste deel van een nieuwe reeks. De auteur schreef al eerder een succesvolle reeks: Team Mortis.