De roman bestaat uit twee hoofdverhalen, beide met een min of meer gelijk plot. De alwetende verteller uit het eerste verhaal schrijft het tweede verhaal om zijn vriendin over te halen bij hem terug te komen. Het tweede verhaal, dat het grootste deel van de roman beslaat en dat veel weg heeft van een slecht geschreven script van een game, gaat over twee van jongs af aan voor elkaar bestemde personen die door een alles vernietigende oorlog uit elkaar groeien, op een andere manier gelukkig worden, maar uiteindelijk, door de corrigerende ingreep van de verteller uit het eerste verhaal, met elkaar worden verenigd. De verhalen zelf zijn oninteressant en tamelijk clichématig uitgewerkt, deze roman is vooral bedoeld om de aandacht van de lezer te richten op het proces van het schrijven zelf en op de contraproductieve effecten van het werken met een alwetende verteller. Wijkt af van veel hedendaagse literatuur; vormexperiment.