Als neushoorn Kas' zusje Popje geboren wordt, heeft iedereen belangstelling voor haar, maar niemand ziet de grote broer nog staan. Alles wat Popje doet, is goed en flink, maar wanneer Kas diezelfde dingen doet (een boer laten, zich eens goed ontlasten) krijgt hij ervan langs. Helemaal wanhopig en verdrietig trekt Kas zich terug in het regenwoud. Aan het einde van de dag, als Popje al slaapt, hebben papa en mama opeens weer tijd voor hen. Kas mag langer opblijven en dingen doen waar Popje nog niet groot genoeg voor is, zoals gaan zwemmen met papa. Voor het slapengaan pakt papa Kas nog eens lekker vast en wiegt hem als een baby. "Niet doen, papa, daar ben ik te groot voor", moppert Kas. "En wat denk je van een dikke knuffel?", vraagt papa. En daarvoor vindt Kas zichzelf "precies groot genoeg!".

De tekeningen van Groot genoeg voor een knuffel vormden het afstudeerproject van Suzy Castermans aan de KASK in Gent. In dit werk valt vooral het uitbundige kleurgebruik op. De hoofdkleuren zijn voor een prentenboek redelijk bijzonder: veel donkergroen dat sterk contrasteert met het eveneens royaal toegepaste paars en oranje. Opvallend is ook dat het gras knalgeel is en de bomen rood en paars. Castermans buit de mogelijkheden van het tropische regenwoud volledig uit. Voor wie goed kijkt, zijn er in alle tekeningen kleine diertjes zoals vogeltjes, muizen en insecten te zien. Dit soort 'verrassende' details vormt een beproefd fenomeen in kinderboekillustraties. Maar echt verrassen doet de aanwezigheid van deze creatuurtjes in alle denkbare hoekjes en gaatjes van de illustraties al lang niet meer; ze horen er ondertussen gewoon bij. De personages die Castermans tekent zijn wat stijfjes. Als Kas zwiert aan een liaan bv., is het effect helemaal niet zwierig. Zijn lijf, maar ook dat van de andere neushoorns, toont onbuigzaam. De stugge vlakheid van de figuurtjes verhindert dat ze 'echt' tot leven komen.

De kwaliteit van Groot genoeg voor een knuffel ligt eerder in de pedagogische betekenis van het verhaal dan op literair vlak. De gebeurtenissen zullen jonge kinderen die zich in dezelfde situatie als Kas bevinden aanspreken, maar als verhaal is het een stuk minder interessant. Zo zijn de gebeurtenissen zelf prima in staat de lezer te laten ervaren dat Kas met evenveel liefde en aandacht omringd wil worden als zijn nieuwe zusje. Toch wordt dit nog een keer expliciet verteld: "Kas wil een baby zijn, net als Popje." Op zulke punten komt de tekst echt in dienst te staan van het overbrengen van de achterliggende boodschap en dat is spijtig. [Coosje Van der Pol] Verberg tekst

Een kleine stoere neushoorn, wonend in de jungle, heeft een zusje gekregen. Hij begrijpt niet dat de volwassenen alles van de baby leuk vinden, terwijl ze op hem boos worden als hij hetzelfde doet. Gelukkig laten zijn ouders hem zien dat er veel is dat alleen grote kinderen kunnen. In dit prentenboek over acceptatie van een nieuw kindje in een gezin worden de gevoelens van de grote broer herkenbaar beschreven. De tekst is zowel tegen een witte achtergrond als tussen de drukke platen afgedrukt. Het taalgebruik is eenvoudig en afgestemd op kleuters. Bijzonder zijn de illustraties in ecolinestijl: felle, vrolijke kleuren in mooie tinten. De figuren zijn zwart omlijnd en vooral op de paginagrote platen van de jungle is veel te ontdekken. Het omslag is wat minder geslaagd. Goed bruikbaar, enigszins stoer verhaal over gezinsuitbreiding. Vanaf ca. 4 jaar.

Kas heeft een zusje gekregen. Ze heet Popje. Iedereen is dol op haar maar Kas loopt er niet hoog mee op. Op de koop toe zijn mama en papa dikwijls boos op hem. Een mooi prentenboek over de gekende aanvallen van jaloersheid als er een broertje of een zusje het gezin vervoegt. Kas - een kleine neushoorn - voelt zicht een beetje buitenspel gezet sinds Popje geboren is, maar mama en papa weten hoe ze het 'probleem ' moeten aanpakken. Het is een zeer levendig en opvallend kleurrijk verhaal, in een eenvoudige taal verteld en met humor gekruid. De tekeningen zijn aanstekelijk en je leeft heel erg mee met Kas, die veel te verduren heeft. Het zal kleuters die hetzelfde meemaken, zeker aanspreken en ze zullen troost vinden in dit positieve verhaal.