De kindertijd van Marina (ik-figuur) gaat niet over rozen. Als kind van tienerouders groeit ze op bij haar grootouders in een Vlaams dorp. Daar mag Marina best met vieze voeten in bed, maar op zaterdag gaat ze piekfijn uitgedost mee naar het café. In de buurt staat de familie bekend als crapuul, toch haalt Marina goede punten in de klas tot grote ergernis van de leerkrachten. Ze moet jaren wachten voor iemand haar ziet zoals ze werkelijk is en ze de kansen krijgt die ze verdient. Gelukkig kan ze al die tijd vluchten in haar fantasie en haar vermogen verhalen te verzinnen haalt haar door de moeilijkste tijden. Dit semi-autobiografische verhaal wordt beeldend verteld in korte hoofdstukken. De personages leven op het papier en de kleinburgerlijkheid van de jaren ‘60 en ’70 springt van de bladzijden. Een verhaal, dat moed geeft en stelt dat je je dromen moet volgen, wie je ook bent en waar je ook opgroeit. De schrijfster, die ook voor theater en televisie schrijft, won met haar jeugdboeken al vele prijzen; ze wordt ook gretig vertaald. Vanaf ca. 13 jaar. Verberg tekst

Marina vertelt haar levenverhaal. Haar ouders waren nog maar zeventien en achttien jaar toen zij geboren werd. Ze hielden wel van haar maar toch wordt Marina opgevoed door haar grootouders. De levensomstandigheden zijn armoedig en zeker niet optimaal maar toch krijgt ze de onvoorwaardelijke liefde van haar grootouders. Soms wordt er wel eens geroepen maar de onderliggende goedheid van de grootouders blijft steeds voelbaar. Op school gaat het veel moeilijker voor Marina. Samen met het domste meisje van de klas wordt ze uitgesloten door haar klasgenootjes en ook door verschillende leerkrachten. Marina is helemaal niet dom maar er zijn weinig mensen die dit willen zien. Om te ontsnappen aan het alledaagse leven zoekt Marina haar toevlucht in verhalen en boeken.
Doordat het verhaal in de ikpersoon verteld wordt, komt het zeer realistisch over en voel je veel begrip voor het hoofdpersonage. De kinderlijke onbezorgdheid en naïviteit maken het boek ook echt geloofwaardig. De toon is sterk relativerend en vaak ook echt humoristisch. Marina plaatst zichzelf niet in een slachtofferrol waardoor haar eigen sterkte goed tot uiting kan komen.  Het verhaal is vlot geschreven en heel meeslepend. Door de problematiek en de schrijfstijl is het een aangrijpend boek doch zonder het thema extra zwaar op de hand te maken. De positieve noot aan het einde van het verhaal zorgt ervoor dat je met een goed gevoel het boek kan dichtklappen.
Verberg tekst