Twee jaar na Mijn papa is een reus komt het 'mamaboek'. Het is opnieuw een celebratie van de ouder-kindrelatie, zonder zeemzoeterig te zijn. Waar in het papaboek de bewondering van de zoon naar de grootte en kracht van zijn vader uitging, houdt het meisje in Mijn mama kan toveren van de zorg, de intimiteit en creativiteit van haar moeder. Gemeenschappelijk aan beide boeken is de liefde en tederheid, die vooral in de tekeningen van Ingrid Godon goed uit de verf komen. In het mamaboek zijn die zo mogelijk nog sprekender dan in het papaboek, dankzij massievere vormen en fellere kleuren. Hoewel de tekst van Norac een iets poëtischer gehalte -- en misschien ook wat tegendraadsheid -- had mogen hebben, valt dit verhaal vooral op door de interessante moeder-kindsituaties die de thema's op een niet-stereotiepe wijze uitbeelden, en de goede afstemming tussen tekst en illustratie. De prenten van Godon stralen echter zoveel meer uit dan de tekst. Bij de zin "Als ik een nachtmerrie heb, tovert mijn mama de monsters met één vinger weg", komt een koddige prent waarin de moeder kordaat, maar niet per sé onvriendelijk een groot monster, dat al met één been in de kamer staat, de wacht aan zegt, terwijl het meisje in bed haar knuffels omarmt. De zachte onverzettelijkheid van de moeder komt volledig naar voren in dat opgeheven vingertje. Dat mama's blauwe jurk met wolkjes het weer altijd helder doet lijken, komt pas goed tot uiting in de aan Margritte herinnerende illustratie. Bij het voorlezen "verandert mijn bed in een schip en gaan we samen op avontuur": Godon laat het bed boven de zee uitstijgen, tegen een fel nachtblauw. Het is een betoverende compositie, die intimiteit en avontuur in zich weet te vatten. [Chris Bulcaen] Verberg tekst

De moeder van het meisje uit dit prentenboek kan toveren. Ze verjaagt monsters; als het meisje een geheim vertelt, weet ze het al; een kusje en de pijn is weg, zaadjes worden bloemen enz. Maar het meisje zelf kan ook toveren: als ze danst en zingt, moet haar moeder lachen. Het mooiste wonder is "... als mijn mama zegt dat ze van mij houdt". Lief, warm prentenboek met een expliciete boodschap dat een heel geborgen gevoel geeft. Van dezelfde schrijver en illustrator is 'Mijn papa is een reus'*. Het stramien is hetzelfde; moeder kan heel veel, maar het kind kan ook iets en ook dat verhaal eindigt met 'houden van'. De illustraties zijn zwartomlijnd, ingevuld met verf en krijt en gemaakt op een bruine ondergrond waarvan binnen en buiten de zwarte omlijning nog iets is te zien. De kleuren zijn warm, vrolijk, in de kleding is veel variatie. Paginagrote illustraties, verdeeld over twee bladzijden met telkens moeder en dochter in een handeling of situatie bij elkaar. De tekeningen zijn overzichtelijk met weinig details. De tekst is gedrukt in een zeer grote letter, bestaat uit een zin en laat zich goed voorlezen; er zit herkenning en herhaling in het verhaal. Ideaal om samen met peuters vanaf ca. 2 jaar te bekijken en lezen. Verberg tekst

Na 'Mijn papa is een reus' kon deze ode aan de moeders niet langer op zich laten wachten. Het prentenboek bezingt wat moeders allemaal kunnen: monsters wegtoveren, geheimen van tevoren kennen, pijn wegzoenen, zwemmen als een dolfijn, grijze luchten wegtoveren, bloemen laten groeien uit zaadjes, liedjes zingen, de grootste taart van de wereld toveren, zo voorlezen dat het bed in een schip verandert. Maar als mama zegt dat ze van mij houdt, is dat het mooiste wonder van allemaal!. De grote expressieve tekeningen van Ingrid Godon geven perfect de gevoelens weer. Verbazend hoe ze met puntjes en streepjes gevoelens kan suggereren. De tekst is summier maar loopt toch lekker. Eén van de meest vertederende mamaboeken tot nog toe!

Mama kan toveren zonder toverstaf of punthoed. Zij tovert monsters dadelijk weg wanneer ik een nachtmerrie heb. Zij geeft me een kusje als ik pijn heb en wat echt spectaculair is, is dat ze zaadjes in de grond stopt en er bloemen uit laat groeien. Mama kan nog veel meer ... let maar op. Een verkleinde uitgave van het grote prentenboek met een ode aan mama. Jonge kinderen plaatsen hun mama nog op een voetstuk en schrijven haar wonderbaarlijke krachten toe. Dit gevoel spreekt volop uit de geschetste situaties in de mooie illustraties van Ingrid Godon. Ze stralen bovendien de warme liefde tussen moeder en kind uit. Toch kwam alles nog beter tot zijn recht in de oorspronkelijke versie.