Daniel Sempere heeft veel om gelukkig mee te zijn: hij heeft een vrouw en zoon, en hij slijt zijn dagen in de boekenwinkel die ooit van zijn vader was. Maar hij vraagt zich nog altijd af wat er met zijn moeder is gebeurd, die hij nooit gekend heeft. Alicia Gris zet hem op een nieuw spoor terwijl ze zelf een poging onderneemt om de verdwijning van een minister op te helderen.

Ook als je de drie vorige delen van Carlos Ruiz Zafóns Het Kerkhof der Vergeten Boeken niet hebt gelezen, raak je verrassend snel in de greep van deze nevelige en magisch-realistische boekenkrimi waarin het verscheurde Spanje het canvas vormt. Zafón is, als we Cervantes niet meetellen, de best verkochte Spaanstalige auteur ter wereld, en niet omdat hij makkelijke misdaadverhalen zou schrijven. Hij is eerder een combinatie van Jorge Luis Borges en Alberto Manguel op speed, die zijn ideeën over tijd, individualiteit, afstamming en totalitarisme in een enorm, magisch labyrint stopt waarin zijn verbeelding nooit verloren loopt. En hij is nog grappig ook. Een prachtige ode aan de noir, aan de heimwee en de (on)macht van het geschreven woord.

*****

Signatuur (oorspronkelijke titel: El laberinto de los espíritus), 845 blz., € 29.99.

Verberg tekst

Dit is het vierde en laatste deel van de serie 'Het Kerkhof der Vergeten Boeken', rond de boekhandelfamilie Sempere. De serie begon met het in 2001 verschenen 'De schaduw van de wind', het boek waarmee Carlos Ruiz Zafón (1964) doorbrak. Evenals de eerdere delen speelt dit boek zich grotendeels af in Barcelona. Er is een nieuw personage, Alicia Gris, die samen met Vargas de verdwijning van schrijver en ex-gevangenisdirecteur Mauricio Valls onderzoekt. De plot is geraffineerd, met vele historische verwijzingen die teruggaan naar de Spaanse Burgeroorlog en de Franco-dictatuur die erop volgde. Een aantal personages uit eerdere boeken komen we ook weer tegen, al is het boek goed leesbaar zonder de eerdere boeken te hebben gelezen. Ondanks de grote omvang van de roman – ruim 840 pagina's – leest het na een enigszins traag begin vlot weg. De auteur steekt zijn bewondering voor grote schrijvers, onder wie Borges, Calvino en Lewis Carroll, niet onder stoelen of banken. 'De schaduw van de wind' is in meer dan vijftig talen vertaald en was een wereldwijde bestseller. Dat zal ongetwijfeld ook voor dit boek gelden, al heeft het de Spaanse literaire kritiek nog niet voor zich kunnen winnen. Verberg tekst