Het gaat goed met de 15-jarige Casper. Met zijn bewust ongehuwde moeder kan hij prima overweg, hij heeft leuke vrienden en blinkt uit in muziek, zijn lust en zijn leven. Een paar, best hanteerbare, problemen: de wijze waarop vriendin Sofie hem in haar liefdesperikelen betrekt, de afwezigheid van een vader. Maar dan slaat het noodlot toe: moeder blijkt dodelijk ziek. De vergeefse strijd ertegen en Caspers moeite e.e.a. positief te verwerken zijn het eigenlijke thema. De steun van zijn vrienden en de rol van de op Caspers eigen initiatief opgespoorde vader (hoewel niet echt uit de verf komend) is daarbij onontbeerlijk: zij zijn de pijnstillers uit de titel. Het boek blinkt niet uit door originele taal. Juist daardoor en door de herkenbaarheid van het gegeven en het decor is het heel toegankelijk en verstaanbaar, bij vlagen zelfs ontroerend. De soms wat stroeve overgang naar een nieuw hoofdstuk en de clichématige voorstelling van het schoolwereldje zullen lezers van 13 jaar en ouder nauwelijks storen. De keurige uitvoering verdient een pluim. Winnaar Kinderjury 1998. Verberg tekst