De weg van het zwaard vertelt het tweede deel van het verhaal van Jack, de Engelse jongen die door een schipbreuk in Japan verzeild geraakt is. Samen met zijn vader, die stuurman was op een handelsschip, was hij op rondvaart toen ze in de buurt van Japan in een storm terecht kwamen en het schip verging. Na deze schipbreuk werden ze overvallen door ninja's, onder leiding van de beruchte Drakenoog. Iedereen op het schip werd vermoord, inclusief Jacks vader. Enkel Jack kon ontsnappen. Hij spoelde aan op Japan en werd daar gevonden door Masamoto, een Japanse samoerai. Deze adopteerde hem als zoon en besloot hem op te leiden als samoerai. De ninja Drakenoog is echter nog steeds uit op iets wat Jack in zijn bezit heeft, namelijk de rutter (het scheepslogboek) van zijn vader. Omwille van de onschatbare waarde van de informatie die dit boek bevat, wil Drakenoog dit koste wat kost hebben. Ondertussen doet Jack ook zijn best voor de proef van de Drie kringen; de leerlingen die hierin slagen krijgen namelijk de kans om de speciale twee hemelrijkentechnieken te leren. Jack ziet deze techniek als dé kans om Drakenoog te kunnen verslaan en om zo veilig terug naar huis te kunnen reizen.
Het verhaal is heel beeldend geschreven; er is veel plaats voor uitgebreide beschrijvingen, zowel van personages als van landschappen en gebouwen. Dit laat je toe om je een beeld te vormen van de wereld van de personages en om werkelijk mee in het verhaal te stappen. Zeker als het om een totaal andere cultuur gaat zoals de Japanse, is dit zeer belangrijk. Een nadeel hiervan is wel dat het, vooral in het begin, het tempo uit het verhaal haalt. De verhaallijn zelf doet dan weer sterk denken aan Harry Potter: in beide verhalen krijgen we te maken met een jongen die op school als buitenstaander wordt beschouwd en die als grote rivaal een medeleerling heeft uit een vooraanstaande (samoerai/tovenaars)familie. Het hoofdpersonage wordt echter ondersteund door zijn twee beste vrienden en kan zich zo toch door de moeilijkheden heen slaan. Chris Bradford plaatst dit gegeven wel in een totaal andere context, namelijk die van het 17e-eeuwse Japan. Bovendien geeft hij veel achtergrondinformatie over de gebruiken van 17e-eeuwse Japanners, zodat je je echt in een andere tijd en cultuur waant.
Bradford gebruikt veel Japanse woorden, die achteraan het boek verklaard worden. Doordat je echter vaak heen en weer moet bladeren, word je toch telkens even losgerukt uit het verhaal en hierdoor wordt de spanningsboog onderbroken. Anderzijds draagt dit gebruik van Japanse woorden bij tot de authenticiteit van het verhaal, iets wat de samoerai-liefhebbers nog meer verzot zal maken op dit boek. [Geertrui Vanhooydonck] Verberg tekst

Jack Fletcher was in 1611 de enige overlevende van een Engels schip. Hij wordt nog steeds opgeleid tot samoerai samen met zijn vrienden Akiko en Yamato. In dit jaar leert hij nieuwe wapens en vechttechnieken beheersen. Er dreigt gevaar van de ninja Dokugan Ryu, die de ‘rutter’ (boek met vaarroutes) van Jacks vader wil stelen. Het tweede deel van de serie 'De jonge Samoerai'*. De nadruk ligt naast het vechten en de spannende avonturen op de zeven deugden van de samoerai. Achter in het boek is een verklarende woordenlijst opgenomen van Japanse woorden. Het verhaal is in goed Nederlands vertaald; het is technisch goed leesbaar. Het taalgebruik is zeer beeldend, zeker ook de beschrijvingen van de gevechten. Op het voorplat de schaduw van Jack met zwaard en Akiko met pijl en boog. Een meeslepend geschreven boek, dat ook veel vertelt over de Japanse cultuur uit de 17e eeuw. Vanaf ca. 12 jaar.

In het eerste boek is de Engelse Jack Fletcher als twaalfjarige gestrand in Japan nadat de volledige bemanning van het schip waarop zijn vader opperstuurman was, is uitgemoord. Jack wordt geadopteerd door de legendarische krijgsheer Masamoto. Masamoto stuurt Jack, samen met zijn zoon Yamato en het nichtje Akiko, naar zijn eigen samoeraischool. In dit deel moeten de drie jongeren haast bovenmenselijke inspanningen leveren om te mogen deelnemen aan de Cirkel van Drie, een oud samoerairitueel, waarin men tot het uiterste gaat, en zelfs daar nog voorbij, om de kandidaten te testen op vechtkunst, moed en kracht van hun geest. Intussen krijgt Jack af te rekenen met een groeiende vreemdelingenhaat, zowel in de school als daarbuiten. Daarnaast maakt hij zich zorgen om zijn kleine zusje, dat in Engeland is achtergebleven bij een oude buurvrouw. Het is dan ook geen wonder dat hij geteisterd wordt door afschuwelijke nachtmerries, die evenwel in het echte leven nog overtroffen worden door toedoen van de moordenaar van zijn vader: de ninja Drakenoog. Het verhaal is opnieuw knap in elkaar gestoken en zeer meeslepend. De filmische stijl van Bradford geeft je het gevoel rond te dwalen in het zeventiende-eeuwse Japan, de slagen van de talloze gevechten bijna te voelen en mee te huiveren bij de confrontatie die elke deelnemer moet aangaan met zijn grootste angst. Waar je in het eerste deel veel leerde over de toenmalige Japanse cultuur, ligt in dit deel de focus meer op de psychologie van de personages. Het is zonder meer uitkijken naar deel drie: De weg van de draak.

Verberg tekst