Niet alleen in de Schelde ligt een stormvloedkering, ook de lagune van Venetië heeft een uitgekiend systeem om hoog water tegen te houden, ontworpen door Nederlandse ingenieurs. In graphic novel De veerman van de lagune wordt die waterkering gebruikt om te voorkomen dat Venetianen per boot de buitenwereld kunnen bereiken. De stad is namelijk in handen van wat 'de organisatie' wordt genoemd - waarschijnlijk de maffia, want drugshandel is de corebusiness van deze organisatie.

Dit klinkt als de zoveelste dystopische strip vol complottheorieën, maar gelukkig heeft De veerman van de lagune veel meer te bieden. Scenarist Christophe Dabitch uit Bordeaux en tekenaar Piero Macola uit Venetië hebben zich in eerdere publicaties allebei met probleemjongeren beziggehouden en dat doen ze ook nu. Hun hoofdpersoon is de 16-jarige Paolo Vaccari, te herkennen aan zijn vuurrode haar, die met zijn vader op Giudecca woont, het eiland aan de overkant van het Canale Grande.

Paolo's vader is een zwijgzame man die al vroeg in het verhaal vermist raakt, waarna de zoon aan een heilloze zoektocht begint. Die queeste voert hem naar alle uithoeken van de Venetiaanse lagune en brengt hem ook in onzachte aanraking met 'de organisatie', nadat hij en zijn vrienden een deal met roze partypillen hebben laten mislukken.

Paolo vaart over het brakke, donkergrijze water van eiland naar eiland en doet bij marginale figuren die gekozen hebben voor een bestaan in de luwte navraag naar de verblijfplaats van zijn vader. Gaandeweg ontdekt hij dat die vader in het geheim illegale vluchtelingen vanaf de eilanden naar Venetië loodste. Hij was dus de veerman over de lagune, en daarmee ook een Charon over de Styx, want de overtocht kan dodelijk zijn.

Een van de eilanden waar Paolo komt is Poveglia, dat heel lang bekend heeft gestaan als 'de doodskist van Venetië' omdat hier meer dan 100 duizend slachtoffers van de pest zouden zijn begraven. Het morbide karakter van deze graphic novel is kortom niet uit de duim gezogen.

Je zou De veerman van de lagune een anti-toeristisch boek over Venetië kunnen noemen, waarin de zon nooit schijnt en voor de verandering geen gondels varen, al komt er wel een keer een cruiseschip voorbij en is aan de horizon vaag het silhouet van de Santa Maria della Salute te zien. Eigenlijk is de echte hoofdrol in het boek weggelegd voor de lagune zelf, die door Piero Macola breedvoerig en heel waterig is geaquarelleerd, in stemmige schakeringen met vooral veel blauwgrijs en roestbruin.

Halverwege zit een lange en tekstloze sequentie die sterk doet denken aan - en vermoedelijk verwijst naar - de doolhofachtige achtervolgingen uit de klassiekers Dood in Venetië van Luchino Visconti en Don't Look Now van Nicolas Roeg. En ook hier laat de lagunestad haar grimmigste gezicht zien..

In de nabije toekomst spelende graphic novel over de tiener Paolo die met zijn vader, een visser, op het eilandje Giudecca in de lagunes bij Venetië woont: een groot bij toeristen onbekend watergebied vol eilandjes. Je verdwaalt er gauw, maar Paolo kent het op zijn duimpje. De dammen daar - door de Nederlanders gebouwd - die Venetië tegen overstromingen moeten beschermen zijn nu ook in gebruik om de vele vluchtelingen tegen te houden. Paolo heeft problemen, samen met zijn beste vriend Ahmad en twee andere vrienden is hij betrokken geraakt bij de handel in synthetische drugs. Als hun voorraad wordt gestolen moeten ze zich tegenover de maffia verantwoorden. Ook verdwijnt Paolo’s vader spoorloos. Was hij een veerman (mensensmokkelaar)? Een mooi, spannend verhaal van de Franse scenarist Christophe Dabitch over volwassen worden, keuzes maken, vriendschap, de maffia, drugs- en vluchtelingenproblemen. Met de Venetiaanse lagunes prachtig in sfeervolle sobere tinten in beeld gebracht in de aquarellen van de Venetiaanse Piero Macola.