Ik zeg op een warme dag wel eens tegen mijn hond: 'Arm dier, jij hebt het hele jaar door dezelfde bontjas aan'. Dat idee is ook het uitgangspunt van Blote beer. Lotje, in gestreepte jurk, rijdt op de rug van haar beer. Het is warm en het meer ziet er heel uitnodigend uit. Dan doet Lotje iets wat Beer verbaast: 'Die strepen op je huid. Trek je die zomaar uit?', vraagt het grote bruine beest. 'Jazeker Beer!', antwoordt Lotje zelfverzekerd 'En beren… hebben ritsen in hun vacht!' Voordat Beer het doorheeft, opent Lotje de grote ritssluiting op zijn rug en staat Beer in zijn blootje. Samen springen ze in het water en hebben de grootste pret.
Opvallend is dat wanneer ze naakt zijn, Lotje, een soort kinderfiguur met konijnenoren, en Beer erg op elkaar lijken. Allebei hebben ze een rozig vel en beer beweegt zich niet meer op vier poten zoals toen hij zijn vacht nog droeg, maar op zijn achterpoten. Wanneer Lotje en Beer uit het water komen, blijkt de vacht van Beer verdwenen. De vermenselijking van Beer wordt dan nog duidelijker. Hij 'schaamt zich dood' voor zijn blote lijf en we zien schaamrood op zijn wangen. Helemaal gek wordt het wanneer Beer zijn blote onderlijf met zijn voorpoten bedekt. Lotje vindt het voorval echter heel komisch.
Daan Remmerts de Vries werkt ook bij dit verhaal weer in zijn typerende collagestijl. Hij gebruikt fragmenten van wat lijkt op behang- en inpakpapier. De fragmenten gebruikt hij door en over elkaar heen en hij schildert soms ook nog met verf over de collages heen. Grappig zijn de weinig voor de hand liggende dessins. Zo is de oever van het meer gemaakt van een soort groen bloemetjesbehang waarop duidelijk rozen zichtbaar zijn. Wanneer je goed kijkt zie je dat ook Beer, in de tekeningen met vacht, eveneens is gemaakt van bruin papier waarop is getekend.
Nadat blote Beer harteloos is uitgelachen door enkele dieren gaan Lotje en hij op zoek naar de verdwenen vacht. Een spoor van haren voert hen naar de dieven. Een mierenkolonie is ervandoor gegaan met Beers vacht. Weer gehuld in zijn vertrouwde pels, neemt Beer wraak op de mieren. Hij lacht hen hard en spottend uit omdat… de mieren helemaal bloot zijn. Deze bescheiden, maar voor Beer intens bevredigende vergeldingsactie doet denken aan het slot van Over een kleine mol die wil weten wie er op zijn kop gepoept heeft van Werner Holzwarth en Wolf Erlbruch.
Remmerts de Vries levert met Blote beer opnieuw een aantrekkelijk verhaal af. Het mist wel de bitterzoete humor, de onverwachte ontknoping en het scherpe randje dat zijn betere werk kenmerkt, zoals Sjaantje doet alsof uit 2007, met Sjoerd Kuyper. [Coosje Van der Pol] Verberg tekst

Als Lotje en Beer samen gaan zwemmen, is Beer hogelijk verbaasd dat Lotje haar kleren uittrekt. Maar dan blijkt Beer ook een ritsje te hebben in zijn vacht. Lotje helpt hem uit zijn berenjas. Na de zwempartij is vacht van Beer opeens verdwenen. Samen gaan ze ernaar op zoek. Beer schaamt zich voor zijn blootheid en de andere dieren lachen hem ook nog uit. Gelukkig vinden ze de vacht weer terug. De illustraties zijn expressief en kleurrijk, uitgevoerd in een gemengde collage-achtige techniek van verf, inkt en stoffen met patroontjes. De emoties van de dieren worden door houding en mimiek sterk neergezet en zijn voor jonge kinderen herkenbaar en benoembaar. De tekst op rijm is niet zo sterk en voegt weinig extra’s toe aan het verhaal. Dit boek verscheen eerder (1998) als tekstloos prentenboek. Vanaf ca. 4 jaar.