Aan de stille waterkant wacht een meisjeskonijn op haar vriendje. In de verte ziet zij hem aankomen. Zij omhelzen en kussen elkaar, springen, dansen en vliegen samen het zonlicht tegemoet. Prentenboek met een verhaal zonder woorden over twee konijnen die elkaar ontmoeten aan de oever van een meer. Het gladde wateroppervlak weerspiegelt hun bewegingen. Zo lijkt het tenminste. Maar als je goed kijkt, zie je dat de spiegelingen niet hetzelfde zijn. Het spiegelende wateroppervlak vertelt het verhaal, gezien door de ogen van het jongenskonijn. Een verrassend idee dat mooi is vormgegeven in een omkeerboek. De paginagrote, kleurrijke illustraties in aquarel, kleurpotlood en pastel zijn verfijnd en sfeervol, met de twee konijnen helder afgetekend tegen de wisselende kleurschakeringen van het zon- en maanlicht. De dieren gaan volledig in elkaar op: ze plagen en spelen, dansen en zweven; overmoedig en liefdevol. Geschikt voor kinderen vanaf ca. 5 jaar.

Bij het ochtendgloren zit een mannetjeskonijn naar zijn spiegelbeeld te staren in de rivier, wanneer iemand hem met een goed gemikte steen geweldig nat spat. Hij is duidelijk niet boos op de dader, een verleidelijk kijkend vrouwtjeskonijn, maar start met haar een wilde dans, met alle gevolgen van dien. Een vrouwtjeskonijn staart naar de maan en begroet haar lief. De twee omhelzen elkaar innig en starten van daaruit een wilde dans. 

Tenminste, dat is wat ik in dit boek zie. Lezen komt er niet aan te pas, het boek is woordeloos. Maar dat is ook de rijkdom ervan. Kleuters willen toch niets liever dan telkens opnieuw hetzelfde boek lezen. Hiermee kan jij, of je kleuter zelf, er altijd een ander verhaal bij verzinnen. De omkeerbaarheid van het boek verhoogt die rijkdom nog. Het maakt niet uit langs welke kant je het boek begint te lezen, van de cover met het vrouwtjeskonijn of die met het mannetjes konijn bovenaan. Elke bladzijde is door de rivier in twee gedeeld. Onderaan lijk je, op eerste zicht, het spiegelbeeld van het koppel te zien, bij nader inzien blijken deze figuren helemaal geen weerspiegeling. Aan het eind gekomen, draai je het boek gewoon om en begint het verhaal opnieuw, nu vanuit het standpunt van het andere konijn. Dit concept is van de hand van Daan Remmerts de Vries, die het procedé al eerder toepaste in zijn ‘Noordenwindheks’. In plaats van zijn idee zelf vorm te geven, benaderde hij er het onvermoeibare koppel Ingrid & Dieter Schubert mee. Zonder twijfel een goede keuze, hun samenwerking werd in 2018 bekroond met een Zilveren Penseel. Als geen ander weet het koppel sfeer te scheppen door de aquarel achtergronden, die van fris oranjegeel over felblauw langs dieprood en paars naar zwart gaan, of omgekeerd. De twee figuren op de voorgrond eisen – op een zeldzame kikker na – de volledige aandacht op. Ze springen, vliegen, vallen, zoenen met een ongelooflijke intensiteit en hun gelaatsuitdrukking spreekt daarbij boekdelen. Kortom, woorden zijn inderdaad overbodig bij zo’n illustraties die het boek volledig dragen.

Verberg tekst

Bij het ochtendgloren zit een mannetjeskonijn naar zijn spiegelbeeld te staren in de rivier, wanneer iemand hem met een goed gemikte steen geweldig nat spat. Hij is duidelijk niet boos op de dader, een verleidelijk kijkend vrouwtjeskonijn, maar start met haar een wilde dans, met alle gevolgen van dien. Een vrouwtjeskonijn staart naar de maan en begroet haar lief. De twee omhelzen elkaar innig en starten van daaruit een wilde dans. 

Tenminste, dat is wat ik in dit boek zie. Lezen komt er niet aan te pas, het boek is woordeloos. Maar dat is ook de rijkdom ervan. Kleuters willen toch niets liever dan telkens opnieuw hetzelfde boek lezen. Hiermee kan jij, of je kleuter zelf, er altijd een ander verhaal bij verzinnen. De omkeerbaarheid van het boek verhoogt die rijkdom nog. Het maakt niet uit langs welke kant je het boek begint te lezen, van de cover met het vrouwtjeskonijn of die met het mannetjes konijn bovenaan. Elke bladzijde is door de rivier in twee gedeeld. Onderaan lijk je, op eerste zicht, het spiegelbeeld van het koppel te zien, bij nader inzien blijken deze figuren helemaal geen weerspiegeling. Aan het eind gekomen, draai je het boek gewoon om en begint het verhaal opnieuw, nu vanuit het standpunt van het andere konijn. Dit concept is van de hand van Daan Remmerts de Vries, die het procedé al eerder toepaste in zijn ‘Noordenwindheks’. In plaats van zijn idee zelf vorm te geven, benaderde hij er het onvermoeibare koppel Ingrid & Dieter Schubert mee. Zonder twijfel een goede keuze, hun samenwerking werd in 2018 bekroond met een Zilveren Penseel. Als geen ander weet het koppel sfeer te scheppen door de aquarel achtergronden, die van fris oranjegeel over felblauw langs dieprood en paars naar zwart gaan, of omgekeerd. De twee figuren op de voorgrond eisen – op een zeldzame kikker na – de volledige aandacht op. Ze springen, vliegen, vallen, zoenen met een ongelooflijke intensiteit en hun gelaatsuitdrukking spreekt daarbij boekdelen. Kortom, woorden zijn inderdaad overbodig bij zo’n illustraties die het boek volledig dragen.

Verberg tekst