Kanker is een aangrijpende ziekte. Weten dat men veelal ongeneeslijk ziek is, moet wel uiterst moeilijk zijn. In deze bundel geeft een vijftal Vlaamse dichters, verenigd in de groep Pazzi di Parole, stem aan de veelheid van gevoelens van kankerpatiënten. Tweeërlei motief is hierbij hun drijfveer: menselijke betrokkenheid en een zo zuiver mogelijk dichterlijke verwoording van angst en ontreddering. De gedichten zijn gerangschikt rondom veertien themata als 'Witgejaste engelen', 'Dood aan de pijn', 'Ik schud je kussen op' en 'Tot de stilte overloopt'. Er zijn vele ontroerende verzen met regels als 'In kamer zeventien / begint vandaag het einde / van een wereld.' Aangrijpende regels zijn ook deze: 'Voor ik vertrek, koester nog eenmaal / mijn zieke borsten, eens de trotse voorhoven / van je lust, de welpen uit de bijbel / van je handen. Leg je arm als een vesting.' Diep ingrijpende en diep menselijke emoties worden hier op een voor velen herkenbare en troostvolle en tegelijkertijd poëtische wijze vertolkt. Een buitengewoon waardevolle en ontroerende bundel. Verberg tekst