Deze elfde dichtbundel voor de jeugd verschijnt zo’n tien jaar na de laatste. Het centrale thema is: Waardoor voelen jongeren zich bedreigd? En de antwoorden daarop, variërend van anorexia en pesten tot zelfverminking en tienerzwangerschappen, verwerkt de auteur (1950) weergaloos in de hem bekende stijl, onvoorwaardelijk de kant van de jongere kiezend. Hoe luchtig de toon ook lijkt, hij weet trefzeker de pijnpunten te raken. De ene keer door alleen al de titel (‘Kijk dan, ik streel me met een mes!’ over zelfverminking), de andere keer raakt het gedicht bij elke regel (zoals bij ‘Een straf gebaar’ over armoede, maar ook over emotionele mishandeling: ‘Jij bent gewoon / niet mooi genoeg / voor zo’n jurk!’.) Gedichten van de auteur staan in vele bloemlezingen, verder schreef hij verhalen, toneel en een tv-documentaire. Deze bundel is niet makkelijk om te lezen omdat hij verborgen leed blootlegt, maar dan wel met duidelijke liefde voor het kind/de jeugd. Vanaf ca. 15 jaar.