Het basisgegeven van dit boek is de uitleg van een ‘gevaroloog’ dat eigenlijk bijna alles gevaarlijk is en hoe je daarmee om moet gaan. Zo is dit vrij dikke handboek ontstaan met diverse komische voorbeelden die zelden echt hilarisch zijn. Het boek past in de traditie van 'Het leven van een loser'. Verwacht dus veel stripachtige zwart-wittekeningen (effectief maar eenvoudig) en weinig tekst, om een doelgroep aan te spreken die normaliter niet erg van lezen houdt. Zelfs deze doelgroep kan na verloop van tijd echter uitgekeken raken op de inhoud, omdat er weinig ontwikkeling in het verhaal zit. Gelukkig zijn de hervertellingen van sprookjes er nog als welkome afwisseling. De vertaling is wat slordig, vooral wanneer terugverwezen wordt naar pagina’s. Bladzijdenummering van Nederlandse en Engelse boeken wijkt traditiegetrouw af. Daardoor is het niet mogelijk om naar het genoemde voorbeeld terug te grijpen. Al met al is het voor de meeste kinderen (ook jongens) een leuk, maar niet opzienbarend boek. Een vervolg is al aangekondigd. Vanaf ca. 10 jaar. Verberg tekst

De kaft van het boek van een zekere Dr. Noel Zone (David O'Doherty) staat vol waarschuwingen; 'Kijk uit! Voorzichtig! Let op!' Op de binnenflap noemt Dr. Zone zichzelf 'De beste gevaroloog ter wereld.' Het boek is opgedragen aan zijn buurvrouw Grietje die door de auteur in stilte aanbeden wordt. Bij de eerste aanblik is duidelijk dat dit boek één grote grap is. De inhoudstafel bestaat uit drie instructies. Op p. 19 lees je Wat is een gevaroloog? Een gevaroloog ziet de wereld als een verschrikkelijke plek waar vreselijke dingen kunnen gebeuren, overal en altijd. Gevarologen hebben een speciale taal: de SGT (Speciale Gevarologie Taal). En dan volgen een reeks letterwoorden om dol van te worden. Die maken het lezen niet gemakkelijk. Dan volgen ellenlange voorbeelden van gevaren op alle mogelijke en vooral onmogelijke plaatsen, overvloedig geïllustreerd met knotsgekke tekeningen En regelmatig wordt Grietje kort vermeld. Op p. 87 wordt het sprookje van Roodkapje herverteld met het oog op veiligheid. Roodkapje besluit niet door het bos te lopen want dat zou vol boze eekhoorns en harige spinnen kunnen zitten en je kunt er zomaar tegen een boom lopen. Nadat ze een hoop andere mogelijkheden overweegt die bij nader inzien toch ook gevaarlijk blijken te zijn, belt ze haar grootmoeder om te zeggen dat ze vandaag niet komt. Maar als ze de telefoon wil neerleggen valt die op haar voet. Moraal: 'Loop nooit op sokken!' Verder in het boek doet de auteur hetzelfde met 'De drie biggetjes' (echt grappig) en 'Goudhaartje en de drie beren'. Aan het einde van dit dikke boek is er ook een gevarologie-examen met een diploma. Grappig en overdreven kan ook TE zijn en dat is hier het geval. Een boek om, als je er één keer om gelachen hebt, door te geven aan een vriend.

Verberg tekst