Als Teun op een dag met zijn krijtjes zit te kleuren wordt er een stapeltje vreemde ansichtkaarten bezorgd. Het blijken kaarten te zijn van krijtjes die om een of andere reden iets te klagen hebben. Er is iemand op gaan zitten, waardoor het krijtje gebroken is, de hond heeft een krijtje opgegeten en daarna weer uitgekotst en weer een ander krijtje is per ongeluk in de wasmachine terecht gekomen. Er zijn ook krijtjes die besloten de wijde wereld in te trekken, maar daar ondervonden hebben dat het voor een krijtje niet altijd makkelijk is. Schitterend vervolg op het met o.a. een Zilveren Griffel bekroonde prentenboek 'De krijtjes staken'*. De gereproduceerde ansichtkaarten vragen om interactief met het prentenboek bezig te zijn. Tekst en illustraties stimuleren de fantasie van kinderen en dragen ook bij aan de associaties die bepaalde kleuren hebben. Op de laatste illustraties over de hele spread komen alle krijtjes samen. De ansichtkaarten zijn in onregelmatige schrijfletters beschreven in de kleur van het betreffende krijtje. Van sommige kleurkrijtjes is een doorlopend verhaal in het geheel verwerkt, zoals de reis van het neonkrijtje. Uitstekende vertaling. Vanaf ca. 5 jaar. Verberg tekst

Teun en zijn gekleurde krijtjes kennen we nog van ‘De krijtjes staken!’, prentenboek dat met een Zilveren Griffel werd bekroond. De krijtjes voelden zich toen onbegrepen en ondergewaardeerd en bezorgden Teun een stapeltje klachtenbrieven. In dit nieuwe prentenboek voelen andere krijtjes zich ongelukkig omdat ze in de loop der jaren verwaarloosd, gebroken, verloren of vergeten zijn: op vakantie, tussen de kussens van de bank, half opgegeten door de hond, in de wasmachine vastgeplakt aan een sok… Ditmaal sturen ze Teun een prentbriefkaart van waar ze op dat moment zijn. Al die zielige verhalen maken Teun heel verdrietig en hij besluit om zijn wanhopige krijtjes overal op te halen. Lichtgevend krijtje bevindt zich bijvoorbeeld nog in de kelder. Hij ligt daar doodsbang in het donker op Teun te wachten. In de oorspronkelijke, Engelse editie staan op die dubbele pagina de tekst en tekeningen afgedrukt in lichtgevende verf op een zwarte achtergrond. Heel sfeerscheppend is dat! Jammer dat die speciale ‘glow in the dark’-toets in de Nederlandse versie werd weggelaten. Maar als ik dit boek dan toch naast de originele versie leg, dan wil ik een dikke pluim aan Koos Meinderts geven. Ook nu weer vertaalde hij het Engelse verhaal naar een op-en-top Nederlandstalig avontuur. Zo werd ‘Esteban the Magnificent’ omgedoopt in ‘Gregorius de Geweldige’, en Cleveland werd Antwerpen. De originaliteit van het onderwerp is er natuurlijk wat af. Toch kneedde Drew Daywalt het gejammer en geklaag van de krijtjes ook nu weer tot een heerlijk grappig (voor)leesverhaal en tekende Oliver Jeffers grappige krijtjes, het ene al wat zotter dan het andere.

Verberg tekst