De viering van de vijftigste verjaardag van het Tweede Vaticaans Concilie riep in het Nederlandse taalgebied de vraag op naar de actualiteit van de beschikbare vertalingen. De eerste vertalingen verschenen immers spoedig na de afkondiging van een document, zonder afstemming van de documenten op elkaar. Vijftig jaar later stelde men vast dat dit Nederlands vaak niet meer aansluit bij het hedendaagse taalgebruik. Dit vormt voor de jongere generatie soms zelfs een obstakel voor de toegang tot het concilie en de studie ervan. Deze vaststelling zette een groep Vlaamse en Nederlandse theologen ertoe aan om een nieuwe vertaling te verzorgen die zowel aan het concilie als aan het hedendaagse Nederlands recht zou doen.