Dit prentenboek trok onmiddellijk mijn aandacht: een iets groter formaat en de illustraties van Van Doninck deden me naar dit boek grijpen. Knap hoe Peeters de kaart van de verwondering trekt en hoe Van Doninck dat verder trekt in zijn tekeningen, die uitnodigen om grondig bekeken te worden.

We zeggen het zo vaak, maar doen het zo weinig: actief rondkijken en zien welke mooie dingen er rondom je gebeuren. Genieten van kleine gelukjes en niet enkel je aandacht vestigen op het grootse. Slak heeft dat maar al te goed begrepen. Hij geeft aan dat er iets gaat gebeuren en wacht geduldig. Pad is benieuwd en ongeduldig tegelijk. Door die ongeduldigheid mist hij o.a. het optrekken van de nevel, werkende mieren en een vallende bes. Zelfs van de “echte” gebeurtenis waarop slak zit te wachten, kan de pad niet genieten. Het zal slak worst wezen, hij heeft genoten en dat pad het maar niks vond, moet hij zelf weten.

De tekst en de illustraties vullen elkaar prima aan. De gebruikte taal is rijk en poëtisch maar toch ook eenvoudig. Knap dat dit “trage” boek op geen enkel moment saai is. Door de traagheid neem je automatisch de tijd om uitgebreid naar de illustraties te kijken.

Een aantal jaar geleden schreef Peeters Rennen. In dat prentenboek wilde je vooruit en mee rennen. In dit prentenboek doe je net het omgekeerde: op de rem staan, kijken en vooral … genieten.