Als eerste novelle in zijn 'Cyclus van het onzichtbare' (een rondje wereldgodsdiensten) publiceerde Schmitt (1960) het filosofisch getoonzette "Milarepa" (1999): de geschiedenis van een Tibetaanse yogi (1052-1135) en diens relatie tot het boeddhisme. Na de ondergang van zijn familie, te wijten aan zijn kwaadaardige oom, kiest Milarepa eerst voor wraak en vervolgens voor een leerschool bij Marpa, de vertaler, die hem onderwijst in het goede en de weg wijst naar onthechting en geluk, naar de erkenning dat alles slechts illusie is. Ter zuivering van zijn ziel zal de boosaardige oom honderdduizend keer het verhaal van Milarepa moeten vertellen om de eindeloze kring van wedergeboorten te doorbreken. Dit zou de honderdduizendste keer zijn, hoopt Simon, een 38-jarige Parijzenaar, in wie de oom zich nu manifesteert. De absurditeit van het mens-zijn is weer eens kernachtig en subtiel toegelicht, al speelt het sentiment hier een geringere rol dan in de volgende (al eerder in vertaling verschenen) deeltjes "Meneer Ibrahim en de bloemen van de koran", "Oscar en oma Rozerood" en "Het kind van Noach". Gebonden uitgaafje op pocketformaat; duidelijke druk. Verberg tekst