Met dit fotoprentenboekje kunnen baby's en dreumesen hun eigen lichaam ontdekken, door foto’s en een korte tekst over hun oren, mond, draaien en kruipen. De vierkante bladzijden met vier afgeronde hoeken zijn van gekleurd foam en beplakt met karton. Op de linkerpagina staat tegen een witte achtergrond een duidelijke foto van een baby die in de camera kijkt en het betreffende lichaamsdeel of activiteit laat zien. Rechts staat op een wisselend gekleurde ondergrond een vierregelig versje, waarin de ‘lezer’ rechtstreeks wordt aangesproken, bv. ‘Dit is je mondje. Zitten er al tandjes in?’. Het boekje is afgestemd op de vaardigheden, belevingswereld en behoeftes van oudere baby's en dreumesen. Zij herkennen de afbeeldingen en kunnen handelingen nadoen. Het samen kijken, plaatjes aanwijzen en luisteren naar het versje bevordert de taalvaardigheid en de band tussen ouder en kind. In dezelfde opzet verscheen 'Zo praten dieren'. Vanaf ca. 9 maanden.

'Dit ben ik' verscheen samen met 'Zo praten dieren'. Het zijn boekjes afgestemd op kindjes van nul tot één jaar. De idee erachter is dat kinderen die vroeg in contact komen met boekjes er later ook profijt uit zullen halen. Aldus de website van de uitgeverij. Inhoudelijk lijkt me dit te kloppen. De boekjes draaien rond de vaardigheden en interesses van erg jonge kindjes: dieren en hun geluiden en het verkennen van je lichaam. Ook werd de tekst op rijm gezet en voel je de herhaling in het ritme. Beide boekjes lenen zich er ook toe om verschillende keren gelezen te worden; ze zijn kort en bondig, bevatten slechts vier pagina's tekst. Ook de foto's trekken jonge kindjes aan. De afgeronde hoeken, het materiaal (karton) en de zachte pagina's gevuld met moussekarton lenen zich uitstekend voor babyhandjes. Los daarvan ben ik niet wild van de goedkoop uitziende uitgave waarvan na een aantal keer uitproberen op een echt proefkonijn, de papieren randjes al loskomen. Ook puur grafisch werd er niet ver nagedacht over de uitwerking, het lijkt wel of de letters op de pagina's gegooid zijn in een standaard word-lettertype. Gelukkig werd er nog gekozen voor Fiona Rempt als samensteller, ook wel bekend van de Supervrienden, zo zit er toch een beetje schwung in de tekstjes, in 'Zo praten dieren' al iets meer dan in 'Dit ben ik'. Rempt heeft ook meer ervaring met het onderwerp?
Verberg tekst