De menselijke taal heeft zich ontwikkeld uit het logische denken van mens en dier en de universele communicatie. Grondslag hiervoor is de Incorporatie, een vorm van informatieverwerking, waarbij een waarneming wordt ondergebracht in een categorie: de muis als prooi, de kat als gevaar. Om zo'n complexe voorstelling te communiceren aan soortgenoten worden signalen gevormd, zoals de waarschuwingskreet. Bij dieren zijn die, door de grofheid van hun instrumentarium, enkelvoudig. Onze voorouder heeft het procédé van denken en communicatie kunnen verfijnen door toename van het denkvermogen (groei van het brein) en ontwikkeling van het spreekapparaat (strottenhoofd). Het samenspel van beide heeft complexe gedachten mogelijk gemaakt en de omzetting daarvan in een samengesteld bericht zoals dat hoorbaar wordt in de zin. De rechte gang, zo'n 3 1/2 miljoen jaar geleden afgedwongen door klimaatsverandering in oostelijk Afrika, is de basis geworden voor de evolutie van denken, taalvermogen en handvaardigheid.