Gerard van Gemert is bekend om zijn boeken over sport. Hij schreef eerder al de serie ‘De voetbalgoden’ en ‘De hockeytweeling’. Het is geen verrassing dat Van Gemert vooral verhalen over voetbal schrijft. Naar eigen zeggen stond zijn jeugd volledig in het teken van deze balsport. De nieuwe prentenboekenreeks ‘De voetbalbengels’ vertelt de sportieve avonturen van een jong voetbalteam en hun trainer.
De sombrero van Diego begint veelbelovend met de voorstelling van de ploeg Ossemem, ‘Onze Spelers Scoren Er Meestal Eentje Meer’. Achter deze originele ploegnaam staat een bijzonder voetbalteam. Alle spelers komen uit een ander land. Heiko komt uit Duitsland en is de stilste van allemaal, verdediger Diego komt uit Mexico en zijn sombrero is de mascotte van de ploeg, aanvaller Sami is Marokkaan en kan ontzettend hard lopen en verdediger Jason komt uit Australië en kan heel hard schieten. Dave uit Engeland kan overal spelen en drinkt liever thee dan limonade, Milan is de enige die uit Nederland komt en heeft soms moeite met het verstaan van zijn teamgenoten en ten slotte is er de Belgische doelman Gilles die soms vergeet op te letten. Na deze kleurrijke introductie van sympathieke spelers begint het erg magere verhaal.
Het voetbalteam speelt een belangrijke wedstrijd voor de eerste plaats in het klassement. Maar de sombrero van Diego is verdwenen. Dat is een ramp, want voor iedere wedstrijd doen ze met hun mascotte de sombrerodans. De kinderen zijn ervan overtuigd dat ze zonder de sombrero niet winnen. De warming-up gaat al niet lekker en ze verliezen de eerste helft van de wedstrijd. Er volgt een heel doorzichtige moraalles: ‘“Onzin”, zegt Ferry. “De sombrero zorgt er niet voor dat we goed spelen. Dat doen we zelf. Jullie moeten in jezelf geloven en niet in de sombrero”’, waarna de spelers besluiten de sombrerodans zonder de hoed te doen. De ploeg wint met twee-één. De sombrero wordt natuurlijk teruggevonden, maar de spelers van Ossemem beseffen nu dat ze de hoed niet nodig hebben om te winnen.
Gelukkig maken de prenten van Mark Janssen en de sfeer die Van Gemert beschrijft veel goed. De met aquarel ingekleurde tekeningen tonen de volledige wedstrijddag van de ploeg. Van het omkleden in de kleedkamer tot de levendige wedstrijd en de douche achteraf. De sprekende illustraties dragen het verhaal, met als hoogtepunten de prent waarop de jongens elkaar in een kring omarmen en de sombrerodans dansen. De lezer hangt precies onder hen, waardoor de spelers boven je uit toornen, en de prent waarop de spelers uitgelaten een douche nemen en het uitschreeuwen van vreugde en pret terwijl ze elkaar inzepen.
Naast de sfeervolle illustraties weet Van Gemert de drukte in de kleedkamer treffend weer te geven: Het zijn dus vooral de levendige dialogen en de prenten waar het enthousiasme vanaf straalt die het eenvoudige verhaal recht aandoen. [Emilie Vanpeteghem]

Het voetbalteam van SV Ossemem bestaat uit jongens met verschillende nationaliteiten. Hun droom is kampioen te worden. Als hun mascotte, de sombrero van de Mexicaanse Diego, verdwenen is, dreigen ze te verliezen. De trainer doet er alles aan om de jongens hun zelfvertrouwen terug te geven. Dit prentenboek is de start van een nieuwe serie over een jong voetbalteam en hun trainer. De met aquarel ingekleurde prenten – waarin de figuren (de jongens, maar ook voorwerpen die een rol spelen als voetbalsokken, schoenen, etc.) helder afsteken tegen een achtergrond zonder details – zijn speels. De teksten zijn eenvoudig en bevatten veel dialoog zodat de voorlezer zich kan uitleven. Het verhaal zelf is wel erg simpel en voorspelbaar, maar zal de jonge doelgroep juist door de eenvoud en het enthousiasme best aanspreken. Op de omslagillustratiestraalt het enthousiasme van de teamgenoten af. Vanaf ca. 4 jaar.

SV Ossemem is een voetbalploeg met jonge spelers die allemaal uit een ander land komen. Ieder kind heeft zijn eigen sterke punten en specialitieiten. Diego is één van die jongens. Hij komt uit Mexico en brengt elke wedstrijd zijn sombrero mee. Dat is de geluksbrenger van de ploeg. Maar deze keer vinden ze hem niet meer. Niemand gelooft nu nog dat ze kunnen winnen. De opwarming verloopt ongelooflijk chaotisch en de moed zakt hen in hun schoenen. De eerste helft van de match verliezen ze. Tijdens de pauze spreekt de trainer hen toe en doet hen geloven in zichzelf in plaats van in de sombrero. Ze slaan de handen in elkaar, doen hun gebruikelijke dansje en gaan er dan weer tegenaan om ... te winnen.
Het is een verhaal over geloven in jezelf en over teamspirit in de groep. Vooral voetballiefhebbers zullen aangetrokken worden door het boek, dat mooi oogt en kleurrijk geïllustreerd is, hoewel de gelaatsuitdrukkingen vaak weinig variëren. Jammer dat er zoveel in dialogen wordt verteld, want het zijn zeven spelers die elk om beurt iets zeggen en het is moeilijk te volgen wie wie is. Misschien moet je daarvoor meerdere boeken uit de reeks gelezen hebben en de personages al kennen.