Hoofdpersoon in deze klucht uit 1612 is een gauwdief, die zijn medespelers op listige wijze een koe en andere zaken afhandig maakt. De karakters van de personen worden tamelijk grof en karikaturaal geschetst, zoals in een klucht gebruikelijk. De kracht ligt in de beschrijving van de volksfiguren en de dialogen. Een inleiding geeft beknopte informatie over de auteur en de inhoud en over de bedoeling van deze uitgave. Bredero schreef lyriek en toneelstukken, met name kluchten en blijspelen. Hij werd minder beïnvloed door de Renaissance dan zijn tijdgenoten. Een vertaling in verzen staat naast de oorspronkelijke tekst. Hierbij ging helaas veel volkstaal, dialect en beeldspraak verloren. Het is de prijs die betaald wordt voor een groter begrip voor de tekst bij een breed publiek en bij gebruik in het onderwijs.