Wie denkt aan krokodillen, denkt aan hun scherpe tanden en vurige ogen. In één hap eet hij zijn prooi op, zijn reputatie als jager heeft hij niet gestolen. In het boek ‘Overdag is hij een krokodil’ leren we meneer krokodil op een andere manier kennen. Net als zovele anderen staat hij ’s morgens gewoon op, kleedt zich aan en vertrekt naar zijn werk. De krokodil in dit verhaal lijkt als twee druppels water op de mens, of is het de mens die op de krokodil lijkt? In dit boek zonder woorden neemt krokodil ons mee op pad doorheen de stad, van waar hij woont tot op zijn werk.

Niet de woorden, maar de illustraties staan centraal. Wanneer woorden ontbreken, staat of valt een goed boek met de kwaliteit van de tekeningen. De Italiaanse makers hebben die opdracht goed volbracht. Met veel aandacht is elk detail uitgetekend en de kleuren vatten de toon van het verhaal. We zien een doodgewone, menselijke krokodil die ontwaakt in de drukte van de stad. De gebouwen, mensen en bewegingen worden niet grauw of schreeuwerig weergeven. Er is gekozen voor een warme, rustige tekenstijl. Af en toe zoomen de afbeeldingen in op bepaalde taferelen zoals vogels die wegvliegen, waarna de beelden ook weer uitzoomen en de volledige omgeving laten zien. Deze afwisseling geeft het boek een dynamisch karakter. De mooiste tekeningen zijn misschien wel die in de trein en het treinstation. De vele verschillende mensen komen samen in één treinwagon.

Het einde van het verhaal is onverwacht en zet je aan tot nadenken. De achterkaft suggereert dat je elke keer opnieuw je eigen verhaal kunt verzinnen bij de tekeningen. De tekeningen vragen inderdaad om een eigen interpretatie, maar het verhaal ligt grotendeels vast. Deze belofte is niet helemaal ingewilligd.

'Overdag is hij een krokodil' is een langzaam verhaal waarin de plotwending pas op het einde komt, maar dat doet geen afbreuk aan de wonderlijke inhoud. De tekeningen slorpen je op en doen je tot rust komen. Geen grote acties, maar een kijkboek vol details. De spelfout op de rug van het boek nemen we erbij, het is tenslotte toch een verhaal zonder woorden.