De ontdekking van de ruimte verzamelt drie eerder verschenen boeken van Govert Schilling: De ontdekking van de maan, De ontdekking van de planeten en De ontdekking van de sterren. De drie boeken zijn zonder verdere redactie gebundeld, maar verrassend genoeg valt Schilling, ondanks deze manier van werken, nauwelijks in herhaling.
De vlag van elk van deze delen dekt terdege zijn lading: in het eerst deel komen alle mogelijke aspecten van de maan aan bod, gaande van maanstenen, vakantie op de maan, eb en vloed, tot de vlag van Turkije en maansprookjes. Daarna behandelt Schilling de zon en elk van haar acht — of zijn het er elf? — planeten, kometen, Phobos en Deimos, de planetoïdengordel… En in deel drie ten slotte lezen we 'alles' (lees: vanalles) over de sterren en sterrenbeelden, het heelal en dergelijke meer, waarbij ook filosofische vragen worden gesteld.
Schilling is wetenschapsjournalist en publiceert in kranten en gespecialiseerde tijdschriften. De taal in De ontdekking van de ruimte houdt hij eenvoudig en is zeer begrijpelijk voor lezers vanaf tien jaar. Korte, enkelvoudige zinnen waarin de lezer direct wordt aangesproken maken dat Schilling onmiddellijk doordringt in de lezer ('Heb je zelf weleens een ster getekend? Hoe ziet die er dan uit? […] Meestal vijf [punten]. Het valt nog niet mee om zo’n vijfpuntige ster te tekenen. Probeer het maar eens'). Het informatieve boek lijkt verteld te worden door een goedaardige opa die zijn kleinkind op schoot neemt om samen door het heelal te reizen en onderweg uitlegt wat ze op hun reis allemaal tegenkomen. Deze informatie wordt dan nog uitgebreid met andere aspecten van de ruimte, zoals ruimtevaart, sterrenkunde, buitenaards leven en zelfs astrologie (in een wetenschappelijk kader, weliswaar). 
Inzake lay-out oogt het geheel rustig. Er is veel tekst, maar de blokken zijn gegroepeerd en worden ondersteund door leerrijke foto’s of grappige tekeningen. 
De drie delen samen geven een heel exhaustief beeld — op maat van de jonge lezer — van de aarde, de zon, de sterren, de planeten en het heelal. Mooie vergelijkingen (sterrenlicht met kaarslicht, Uranus als pingpongbal…), verwijzingen naar de Griekse mythologie, maar ook andere aspecten zoals de lichtvervuiling enz. geven het boek ontegensprekelijk cachet. Alles samen is het zelfs ook door volwassenen te gebruiken als verregaande inleiding tot de astronomie. [Jurgen Demeester] Verberg tekst

Bestaat het mannetje op de maan echt? Hoe heet is het op Venus? Wetenschapsjournalist Govert Schilling neemt kinderen mee op een boeiende reis door het heelal. Het betreft een bundeling van de kleurrijke uitgaven 'De ontdekking van de maan' (2009), 'De ontdekking van planeten' (2011) en 'De ontdekking van de sterren' (2012)*. Telkens wordt een subthema behandeld op twee naast elkaar liggende pagina’s. De informatie is informatief, helder en duidelijk, begrijpelijk en beeldend. Kinderen worden regelmatig bij de tekst betrokken. Ze kunnen de (wetenschappelijke) informatie zelfstandig tot zich nemen, begrijpen en verwerken: feiten, weetjes, informatie uit de geschiedenis, mythen en wetenschappelijke (soms zelf uit te voeren) onderzoekjes. Kleurenfoto’s en andere illustraties maken het helemaal af. Overzichtelijke en kleurrijke vormgeving. Het is de bekende sterrenkundejournalist gelukt om een boek te maken voor jonge onderzoekers, over een thema dat zo ‘dichtbij’ is en tegelijkertijd zo veel onbekends in zich draagt. Er zijn drie inhoudsopgaven, maar geen register aanwezig. (Ongewijzigde her)uitgave voor thuis, school en op de naschoolse opvang – om te lezen en (van) te leren. Een vraagbaak over het heelal, de ruimte en de sterren voor jonge ruimtereizigers vanaf ca. 10 t/m 13 jaar. Verberg tekst