Ontroerende verhaaltjes over Tjebbe, een jongetje van een jaar of vijf. Eerst gaat het over alledaagse zaken uit het leven van Tjebbe: over vriendschap, veters strikken, vrijen en de miskraam van de buurvrouw. Pas na ruim vijftig pagina's vertellen zijn ouders dat hij een zusje krijgt. Tjebbe is in eerste instantie erg teleurgesteld, hij had liever een grote broer gekregen! Maar als hij ontdekt dat het zusje niet uit mama's buik komt, maar uit China, vindt hij dat toch wel interessant. Al snel blijkt dat zo'n kleine zus niet altijd leuk is: Yu-lin wil alle aandacht en is jaloers op haar grote broer. Voor Tjebbe niet gemakkelijk dus; hij moet dan ook erg wennen. De auteur probeert te laten zien dat ook de dagelijkse dingen doorgaan en besteedt aandacht aan thema's als voetballen en Koninginnedag. Prima, maar het maakt e.e.a een beetje rommelig. Je zou je kunnen afvragen of de auteur niet beter zijn verhalen alleen om de adoptie van het zusje had kunnen groeperen. Het adoptieverhaal zou dan mooier tot zijn recht zijn gekomen. De nieuwsgierigheid van Tjebbe, de vragen waarmee hij worstelt, worden op heldere en liefdevolle wijze beantwoord. Mooi vormgegeven. Zeker de moeite waard als voorleesbundel en bruikbaar als introductie op het onderwerp adoptie. Voorlezen vanaf ca. 5 jaar. Verberg tekst

Op een dag legt Tjebbes moeder een foto naast zijn bord met de boodschap erbij dat het meisje erop zijn nieuwe zusje wordt. Een nieuw broertje, dat had Tjebbe wel zien zitten, of een leuke pup, maar een nieuw zusje? ‘Een zusje uit het vliegtuig’ is een eerlijk voorleesboek over adoptie. De schrijver is er goed in geslaagd om zich in te leven in de denkwereld van vijf- à zevenjarigen. Op een eenvoudige, vergaand versimpelde, maar correcte manier wordt geschetst hoe een adoptie in zijn werk gaat. Er is daarbij vooral aandacht voor welke impact zo’n nieuw kindje uit een ver land heeft op het gezin. De vlotte pen van de schrijver en de humoristische toets maken dit boek aangenaam om lezen. Hierbij wel de opmerking dat het boek erg déja-vu aandoet. Niet qua thema, maar vooral qua opbouw, inhoud en schrijfstijl van de verhaaltjes. De prenten kunnen dit gevoel helaas niet opheffen en hebben eerder de neiging dit zelfs te versterken. De zeer eenvoudige, klassieke zwart-witillustraties lijken de kinderen van tegenwoordig nog amper te kunnen boeien. Alles samengenomen zorgt dit voor een erg doorsnee boekje.
Verberg tekst