Robbes ouders maken ruzie. Moeder wil met haar vrienden van de schildersacademie een weekend naar Parijs, maar vader wil dat niet. Moeder vertrekt in een grimmige sfeer en Robbe voelt zich moederziel alleen. Hij haalt een egeltje in huis, in de hoop daar een vriendje aan te hebben, maar dat valt tegen. Wanneer vader de telefoon neergooit als moeder hem opbelt, vreest Robbe dat het nooit meer goed komt tussen hen. Blijkbaar voelen beide ouders zich ellendig door de ontstane situatie; ze maken het weer goed. De twijfels en angsten van Robbe staan sterk op de voorgrond. Hij begrijpt niet waarom mensen die van elkaar houden zo reageren. Een aantal symbolische elementen versterken nog Robbes gemoedstoestand: de herfststorm, de stekelige kastanjebolsters en de doornen van de egelantier, de egel die zijn stekels opzet. De verhaalopbouw is rechtlijnig en eenvoudig. De taal is gevat, soms wat beschouwend en suggestief. De talrijke zwartwitpententekingen geven expressief de personages weer. Een gevoelig en sfeervol verhaal voor 9- à 10-jarigen. Verberg tekst