Dit boek vormt het tweede luik in een reeks over de historische Mohammed. In deel één kwamen de Mekkaanse verhalen aan bod, in deel twee de verhalen uit Medina. Ook nu focust Hans Jansen op de vraag wie de profeet eigenlijk was. Jansen kent de Arabische wereld en zijn cultuur door en door. Zijn jarenlange zoektocht naar de eigenlijke Mohammed wapende hem met een enorme dosis gezond verstand en hield hem voortdurend begaan met een kritisch onderzoek van de moslimtraditie. Wat hem daarbij vooral bezighoudt, is de prangende vraag naar de historische juistheid van de verhalen die moslims elkaar in de vroege tijd verteld hebben en naar de daaruit ontstane beeldvorming.

Jansen bestudeert daarom de bronnen kritisch. De belangrijkste bron over het leven van Mohammed (570-632) is het boek van Ibn Ishaq (704-767), Siirat al Nabiy, De levensgang van de profeet, dat waarschijnlijk tegen 750 is geschreven, meer dan een eeuw na de dood van de profeet. De tekst van dat boek is op zijn beurt bewerkt door Ibn Hisham, die omstreeks 833 overleed. In 1955 werd het boek van Ibn Ishaq en Ibn Hisham door de Britse Arabist Alfred Guillaume vertaald. In de voetnoten verwijst Jansen steeds naar Guillaume, vooral ook omdat een lezer die Arabisch kent vanuit die tekst makkelijk de Arabische grondtekst terugvindt. Voor citaten uit de Koran gebruikt Jansen doorgaans de uitgave van J.H. Kramers, De Koran uit het Arabisch vertaald (De Arbeiderspers, 2006), in 2003 overigens door hem en Asad Jaber bewerkt.

Jansen houdt geen blad voor de mond. Hij staat bijzonder kritisch tegenover de letterlijke interpretatie van de Koran, de vroege geschriften en de teksten over de Profeet die over Medina gaan. Zo spreekt hij zich evenwichtig uit over de realiteit van de teksten: "Hoewel het een belangrijk debat is, dat veel op zijn kop zet, is het nog steeds goed mogelijk naar Medina te kijken en gewoon te geloven dat veel, zo niet alles van wat we vernemen, 'echt gebeurd' is. Bij de Mekkaanse verhalen is dat moeilijker. Tegelijkertijd zijn de aanwijzigingen dat er ook met Medina iets aan de hand is en dat we niet alle verhalen voor zoete koek moeten slikken, toch te sterk om ze volledig te negeren."

Een bijzonder boek over een van de twee grote periodes uit het leven van Mohammed. De vele citaten maken de lezing niet eenvoudig, maar zijn zeer verhelderend voor een goed begrip van de islam. [Frans L. Van den Brande] Verberg tekst

Het leven van Mohammed wordt veelal in twee perioden ingedeeld en beschreven: Mohammed in Mekka (610-622) en (tot zijn dood) in Medina (622-632). De auteur wil een historisch-kritische studie schrijven; wat hij in feite doet, is vooral verhalen vertellen van geweld, moord, machtsstrijd en bloedvergieten ('Dood iedere jood die in jullie macht valt'), die naar strekking en bedoeling naadloos lijken aan te sluiten bij en legitimatie vormen voor hedendaagse vormen van geweld. Het boek leest vlot weg en heeft een bepaalde toon die de heersende anti-houding ten aanzien van de islam en de profeet Mohammed in gevlei komt, maar weinig inzicht geeft in wat er echt historisch bekend is over de profeet. Voor het schrijven van een historische studie is een grondiger kennis en analyse, ook theologische, nodig om bij te kunnen dragen aan het werkelijk verstaan van Mohammeds optreden. De huidige discussie over de scheiding van kerk en staat lijkt zo weggelopen te zijn uit de zevende eeuw, terwijl de gedachte van de onlosmakelijke verbondenheid van godsdienst en staat (din wa dawla) in de Koran noch in de traditie (hadith) voorkomt, maar een slogan is van fundamentalisten. Meer dan een biografie een pamflet dat misschien aangeeft hoe bepaalde extremisten Mohammeds leven soms uitleggen. Verberg tekst