Amelie vertrouwt de buitenwereld niet erg. Tijdens een strandvakantie zit ze aan de rand van de zee, maar alle gewaarwordingen hier boezemen haar angst in. Ineens knabbelt er een visje aan haar tenen. De vis blijkt een leuk kameraadje en vanaf dan spelen de twee elke dag samen. Elke avond zwemt de vis ook weer weg. Maar Amelie wil meer: ze wil die vriend bij wie ze zich zo fijn voelt, voor altijd bij zich hebben, dus vangt ze hem in een glazen pot. Het diertje kwijnt helemaal weg. Nu zal Amelie moeten kiezen tussen haar drang om de vis nooit meer los te laten en haar bezorgdheid om het welzijn van haar vriendje. Uiteindelijk laat ze de vis weer vrij en die maakt zich bliksemsnel uit de voeten. Verdrietig gaat Amelie bij het water zitten wachten. Heel even lijkt het erop dat de vis zich niet meer zal laten zien. Wanneer Amelie zegt dat het haar spijt, keert hij als bij toverslag terug. ’s Avonds zwemt de vis huiswaarts en dit keer wuift Amelie hem uitbundig uit. Ze weet immers dat ze m…
Lees verder
Amelie vertrouwt de buitenwereld niet erg. Tijdens een strandvakantie zit ze aan de rand van de zee, maar alle gewaarwordingen hier boezemen haar angst in. Ineens knabbelt er een visje aan haar tenen. De vis blijkt een leuk kameraadje en vanaf dan spelen de twee elke dag samen. Elke avond zwemt de vis ook weer weg. Maar Amelie wil meer: ze wil die vriend bij wie ze zich zo fijn voelt, voor altijd bij zich hebben, dus vangt ze hem in een glazen pot. Het diertje kwijnt helemaal weg. Nu zal Amelie moeten kiezen tussen haar drang om de vis nooit meer los te laten en haar bezorgdheid om het welzijn van haar vriendje. Uiteindelijk laat ze de vis weer vrij en die maakt zich bliksemsnel uit de voeten. Verdrietig gaat Amelie bij het water zitten wachten. Heel even lijkt het erop dat de vis zich niet meer zal laten zien. Wanneer Amelie zegt dat het haar spijt, keert hij als bij toverslag terug. ’s Avonds zwemt de vis huiswaarts en dit keer wuift Amelie hem uitbundig uit. Ze weet immers dat ze morgen weer samen zullen spelen.
De illustraties in zachte tinten zijn heel bijzonder. De blauwe zee neemt een centrale plaats in, en op de ene plaat lijkt ze uit stukken papier te bestaan, terwijl ze op een andere plaats eerder geverfd of ingekleurd lijkt te zijn. Amelie in haar blauw met paars gestreept badpakje zal iedereen vertederen. Opvallend is dat haar gezicht met ruw potlood geschetst is, zonder veel kleurgebruik. Hierdoor worden elke frons en denkrimpel meteen zichtbaar en laten haar grote, sprekende ogen je niet meer los. Het hele spectrum van emoties komt zo uitstekend tot zijn recht. Het schattige gele eendje, dat Amelie op elk blad volgt en haar emoties perfect kopieert, zorgt voor een extra aaibaarheidsfactor.
Vertrouwen vormt duidelijk het sleutelbegrip in dit verhaal. Ook in een nieuwe, onbekende omgeving loert niet achter elk hoekje een groot gevaar. Dat is de les die de vis Amelie leert. Maar Amelie heeft nog een veel belangrijkere les te leren. Een goede vriend hoeft niet constant lijfelijk aanwezig te zijn om je te steunen. Ieder kind moet leren om van het relatiepatroon met een betekenisvolle andere persoon een soort mentaal filmpje te maken, dat het voor zichzelf kan afspelen, zo vaak als dat nodig is. Wanneer deze verinnerlijking lukt, voelt het kind minder de behoefte om de reële aanwezigheid van die ander voortdurend te controleren. Zo durft Amelie er aan het einde van het boek wel op vertrouwen dat de vis zal terugkomen. De houding van de vis toont ons bovendien nog een mooie andere dimensie van vertrouwen. Wanneer Amelie zich verontschuldigt, keert hij terug, ervan overtuigd dat ze met een schone lei kunnen beginnen. Elkaar een nieuwe kans geven in het volste vertrouwen, dat is wat vrienden voor elkaar doen.
[Katrien Maris]
Verberg tekst