Lisa's overbuurvrouw Esta heeft een ongewone hobby: ze timmert prachtige kasten in elkaar, die ze van tientallen laden voorziet. Daarin verstopt ze briefjes, maar ook echte schatten. Ze geeft de kasten weg "aan mensen die ze echt nodig hebben". Esta blijkt niet alleen goed te kunnen timmeren, ze houdt ook van 'psycholoogje spelen'. Lisa en haar klasgenoot Dennis, Lisa's ruziënde ouders: allemaal gaan ze door toedoen van Esta over zichzelf nadenken, en er treden grote veranderingen in hun leven op... Maar niet alleen de mensen in Esta's omgeving blijken nood te hebben aan psychologische hulp. Esta zelf leeft al jaren in onmin met haar zoon Leo. Esta en haar zoon verenigen, wordt een klus die Lisa moet klaren.

Op enkele moderne gegevens na, zoals de computer van Esta of de dyslexie van Dennis, is dit boek zowat tijdloos. De illustraties hebben een wat gedateerd karakter. Ik had herhaaldelijk het gevoel dat dit een 'meisjesboek' uit mijn tienertijd was. Het boek leest zeer vlot en heeft een hoog wensvervullend karakter. Alle problemen van Lisa -- haar ruziënde ouders, haar isolement op school -- worden mooi opgelost met behulp van de geheimzinnige schatkasten van Esta. Het einde kan haast niet rooskleuriger: Lisa's ouders praten weer, Lisa houdt twee dikke vriendinnen en een vriend aan haar avontuur over, ze krijgt een foto met hartjes op van de jongen die haar hart sneller doet slaan, én ze krijgt de hond waarnaar ze al zolang verlangde.

[Karin Van Camp]

In dit eerste boek van de schrijfster voelt Lisa zich zowel in de klas als thuis eenzaam. De ontmoeting met haar overbuurvrouw Esta, die schatkasten maakt, brengt daarin verandering. Als er een schatkast verdwijnt, gaat ze samen met haar dyslectische klasgenoot Dennis op onderzoek uit. Een origineel gegeven (het ontdekken van de schat in jezelf) wordt op een fantasievolle manier uitgewerkt. Nadenken over je eigen situatie is het begin van elke verandering, zowel voor relatieproblemen tussen de ouders, als het missen van vrienden of het omgaan met een dyslectisch klasgenootje. Doordat het verhaal vanuit de 'ik' wordt verteld, komt het heel direct over. Het verhaal is opgewekt geschreven, in een verzorgde stijl; alleen is de aanloop wat aan de lange kant en de afwikkeling wat te snel. Duidelijke druk; de zwartwittekeningen doen wat ouderwets aan. Vanaf ca. 9 jaar.