Als hoofdpersonage Senne voor zijn verjaardag een heuse 'schatpieper' cadeau krijgt, weet hij niet meteen wat hij met dit vreemde toestel moet beginnen. Al gauw blijkt dat Sennes vader de metaaldetector meer voor zichzelf gekocht heeft dan voor z'n zoon: "Papa kijkt toe. Het puntje van zijn tong hangt uit zijn mond. En hij heeft rode wangen. (...) 'Wow!' zegt papa. Zijn ogen blinken als munten." Net als in De twaalfde man (zie De Leeswelp 2004, p.31), een ouder boek van HIlde Vandermeeren, waarin Marco's vader een heftiger voetbalfanaat blijkt dan z'n zoon, wordt mooi in beeld gebracht hoe ouders in hun enthousiasme soms voorbijgaan aan de echte wensen en behoeften van hun kinderen. Ook Sennes bemoeizuchtige buurmeisje Gonnie toont duidelijk interesse in het nieuwe stuk speelgoed. Na wat verkennend gegraaf in de tuin wil Sennes vader op een pas geoogst veld op verkenning gaan. Maar Senne ziet kans om het huis uit te sluipen en stiekem zelf te gaan graven. En dan doet hij een grote ontdekking.

Opnieuw weet Vandermeeren met weinig woorden en in een toegankelijke taal herkenbare personages en situaties neer te zetten. Als lezer voel je Sennes ontreddering wanneer hij moederziel alleen staat te graven op het grote veld. De illustraties van Peter-Paul Rauwerda sluiten naadloos bij de tekst aan, en brengen Senne en Gonnie op eenvoudige, maar overtuigende wijze in beeld. Verrassend is de laatste prent, waar Gonnie en Senne ? zonder het zelf te beseffen ? zich pal bovenop een piratenschip bevinden. Helaas mag Senne als straf voor z'n eenzame escapade naar het veld niet meer graven ... Schatten zoeken overtuigt als een aangename leesoefening voor lezertjes met AVI 5-niveau. [Jürgen Peeters] Verberg tekst

Senne krijgt een schatpieper. Daarmee kun je onderzoeken of er iets van metaal in de grond zit. Papa gaat er onmiddellijk mee aan de slag. Senne mag nooit zonder papa die schatpieper gebruiken. Toch gaat hij stilletjes naar het land van de boer. Zijn buurmeisje Gonnie probeert hem ervan te weerhouden te graven. Senne is niet blij met haar aanwezigheid, maar haar argumenten zetten hem wel aan het denken. Leuk, ongemeen verhaal op AVI 5 niveau, geïllustreerd met kleurige aquareltekeningen. Het verhaal is met Senne als ik-persoon geschreven, waarbij het iets (eigen)wijzere buurmeisje op een leuke manier de rol van het gezond verstand inhoud geeft. De verhouding tussen de alwetende vader en de zoon die zijn vader aardig door heeft, geven een humoristisch tintje aan het verhaal. De illustraties zijn grappig en veelzeggend. Vanaf ca. 7 jaar.

Als Senne jarig is, willen zijn ouders hem verrassen met een origineel geschenk: een schatpieper. Eigenlijk kent Senne dit niet, maar als zijn vader hem in elkaar zet en vertelt hoe het werkt, is Senne heel blij met zijn cadeau. Zijn vader is minstens even enthousiast en wil de schatpieper vooral zelf uitproberen. Senne mag hem niet alleen gebruiken, maar omdat hij zelf niet veel kans krijgt als zijn vader erbij is, gaat hij toch alleen op zoek naar schatten in de tuin. Hij wordt echter betrapt door zijn buurmeisje, Gonnie. Ze dreigt ermee hem te verraden als hij de kogel die hij gevonden heeft niet aan haar geeft. Als papa op een dag op zoektocht wil gaan op het veld van een boer mag Senne niet mee. Natuurlijk is Senne hier boos om. Papa kan echter onverwacht toch niet weg en Senne ziet zijn kans schoon om er alleen op uit te trekken. Dit is natuurlijk weer buiten Gonnie gerekend, ze volgt hem naar het veld van de boer. Als de schatpieper begint te piepen, begint Senne onmiddellijk te graven. Gelukkig kan het buurmeisje hem tegenhouden wanneer ze merkt dat hij een granaat gevonden heeft. Vlot geschreven en spannend verhaal. Veel kinderen van de leeftijd van Senne zouden maar al te graag zo'n schatpieper krijgen. Zijn vader wil hem beschermen omdat het hem in gevaarlijke situaties kan brengen, maar anderzijds is zijn vader zelf zo gedreven om ermee op stap te gaan dat Senne zelf de kans niet meer krijgt. Het is dan ook heel begrijpelijk dat Senne er alleen op uit trekt, zonder aan mogelijke gevaren te denken. Het verhaal is zeer herkenbaar en als kind begrijp je de reactie van Senne maar al te goed. Het boek is mooi geillustreerd, de mooie tekeningen zijn bijna schilderijtjes en sluiten heel goed aan bij het verhaal.
Verberg tekst